| |
Καμιά φορά είναι που θέλω να 'σαι δίπλα μου
μα συμβαίνει ότι μου πιάνεις και τη θέση
καμιά φορά πληγώνομαι από την ήττα μου
αλλά και την ευθύνη του νικητή όταν δεν έχω μ' αρέσει.
Καμιά φορά είναι που τρέμω τη νύχτα τους
μελαγχολώ όμως και τα σιωπηλά μεσημέρια
να σκίσω θα 'θελα για πάντα τα δίχτυα τους
μα ίσως κοπώ από τα χέρια-μαχαίρια.
Και τραγουδάω, τραγουδάω, ναι,
αυτό, αυτό μου έμεινε
και γράφω λόγια, γράφω λόγια, ναι,
σαν κάποιος που από μια άλλη εποχή ξέμεινε,
κι όλο φωνάζω
με τη σιωπή που κάνει θόρυβο
κι είμαι ένα όνειρο που ξύπνησε
χωρίς να ξεπεράσει της ησυχίας το όριο.
Καμιά φορά είναι που ψάχνω το σώμα σου
μα μπαίνει και εμπόδιο στη θέα
θα 'θελα να μιλάω εγώ με το στόμα σου
μα ποιό το νόημα αν είσαι εσύ η ιδέα.
Καμιά φορά ξημερώματα γίνομαι
μια αντανάκλαση απ' τη σκιά μου στον καθρέφτη
μοιάζει ιερή η στιγμή όταν δίνομαι
χέρι βοηθείας σ' ένα αστέρι που πέφτει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
