| |
ΑΠΑΡΧΗ (Πέμπτη 21 Ιουλίου 2022)
Κι αν η σιωπή με πνίγει, αισθάνομαι το φως
της μουσικής, να μ’ οδηγεί πιο πέρα απ’ τ’ όνειρο,
ίσως αυτή η σιωπή δεν ήτανε χρυσός,
και μ’ αλυσόδεσε, έχοντας με, χρόνια όμηρο …
Κι αν η σιωπή, πληγώνει τ’ άστρο της βροχής,
το φως τ’ ανέγγιχτου, διαθλάται στ’ άγρια κύματα,
υμνώντας τ’ όνειρο, με νότες της ψυχής
και κάθε πλήγμα απ’ την καρδιά, με καίρια ποιήματα …
Κι αν η σιωπή, με κάνει αόρατο συχνά,
με θωρακίζει ωστόσο και φυλάει τα νώτα μου,
απ’ της οχλοβοής το’ στόμφο, με ξυπνά,
καθώς σκουπίζει απ’ τη μετώπη, τον ιδρώτα μου …
Νιώθω ευγνώμων, στην απείθαρχη σιωπή,
που καρτερεί ν’ ανθίσει η ευχή, προτού ξεσπάσει,
τόσο γενναίος, μ’ απαρχή την αντοχή,
καθώς αργεί η στιγμή, εντός μου, να ωριμάσει …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
