Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Επιφάνειες
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130257 Τραγούδια, 269338 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Επιφάνειες
 Σαν να ξεχνούν οι μέρες / Tο γέλιο, παραμιλητό / κρυμμένο κατάβαθα / στα συρτάρια αναπάντεχης άνοιξης / Ο φόβος έντρομης ευτυχίας.
 
Στης ουτοπίας μου το απυρόβλητο
μορφές ντυμένες στα λευκά
σουλατσάρουν ανύποπτες

Απτόητοι στίχοι παραμονεύουν
κι εξαργυρώνουν εικονικές αναλαμπές
αθώων εμποδίων

Πλέω ανάμεσά τους, κυανή
με την υδάτινή μου αστάθεια
ελκυστική για του μυαλού τους
την ευπρέπεια
κι απρόσιτη στα ίσως και τα αν

Ελλειπτική η τροχιά των ματιών μου
συλλαμβάνει τις θερινές τους
παροδικότητες και μειδιά

Ανέκαθεν η όραση μου δίσταζε
κι έτσι δεν πρόλαβε ποτέ
τα περάσματα του πρόωρου.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Traces
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
ΑΙΟΛΟΣ
20-09-2006 @ 19:43
Πλέω ανάμεσά τους, κυανή
με την υδάτινή μου αστάθεια
ελκυστική για του μυαλού τους
την ευπρέπεια,
κι απρόσιτη στα ίσως και τα αν.

Νυχτοπούλι justawoman γράφεις θαυμάσια…
Σαν να ξεχνούν οι μέρες…
Και να θυμούνται για καλά οι νύχτες…
Καλημέρα… ::smile.::
« Ακρόνειρο »
20-09-2006 @ 19:50
Σίγουρα όμορφο.
Όμως μήπως το φόρτωσες πολύ?
Καλημέρα?
guesswho
21-09-2006 @ 00:43
Καλημέρα! Πολύ καλό! ::smile.::
horseman
21-09-2006 @ 01:22
Καλημέρα...

Ομορφο... ::smile.::
~ Εφυγα ~
21-09-2006 @ 02:47
"Στης ουτοπίας μου το απυρόβλητο
μορφές ντυμένες στα λευκά
σουλατσάρουν ανύποπτες.
Απτόητοι στίχοι παραμονεύουν
κι εξαργυρώνουν εικονικές αναλαμπές
αθώων εμποδίων.
.......................
Ανέκαθεν η όραση μου δίσταζε
κι έτσι δεν πρόλαβε ποτέ
τα περάσματα του πρόωρου."

Καλημέρα ΓΥΝΑΙΚΑΡΑ! ::cool.::
αυγουστης
21-09-2006 @ 03:23
"....τα περάσματα του πρόωρου", ...ούτε ΄γω τα προλαβαίνω τα άτιμα, υπέροχο ποίημα!
santana
21-09-2006 @ 05:29
Είσαι φοβερή στα νοήματα και στο δέσιμο των στίχων..Σου βγάζω το καπέλο!! ::angel.::
MARGARITA
21-09-2006 @ 05:45
Πλέω ανάμεσά τους, κυανή
με την υδάτινή μου αστάθεια
ελκυστική για του μυαλού τους
την ευπρέπεια,
κι απρόσιτη στα ίσως και τα αν.

Πολύ δυνατό μπράβο σου ::smile.::
justawoman
21-09-2006 @ 05:51
Γεια σας στιχοσύντροφοι
άλλο ένα μεσημέρι κατέφθασε πρόωρα
μα με καλή συντροφιά

... και οι διαδρομές συνεχίζονται
να είστε όλοι καλά
TAS
21-09-2006 @ 12:14
Προσπερνώ τα θολά μου
Είσαι υπεράνω
Κατηφορίζω ως τα μέλλοντα προστάζουν
Χωρίς αιδώ
Μία ανεμοθύελλα σε εξέλιξη
Τα δάκρυά μου στα πόδια σου
κεχριμπάρι αναλλοίωτο
εκλιπαρούν μια θέση
στην καρδιά σου
την καρδιά σου
την καρδιά σου
την αγαπημένη
με τις διαδρομές ν` απογειώνονται
για πάντα
όσο πιο μακρυά ...
isavella
21-09-2006 @ 13:40
Υπέροχες επιφάνειες ::yes.:: και "αγαπημένες"...κλικ
Nefeligeretis
10-07-2008 @ 03:23
Λογικά θα έπρεπε η ουτοπία σου
να είχε εκτεθεί σαν στόχος,
διαφορετικά αφήνοντας την στο απυρόβλητο
θα έχεις την φροντίδα να την διευθετείς μόνιμα.
Μετά δεν είναι οτι διστάζει η όραση σου,
μια χαρά τα πάει... Είναι η ελλειπτική τροχιά
που κάνει την διαφορά στο μόνιμο και στην παροδικότητα.

Προσπάθησα να σε προσεγγίσω,
αν δεν τα κατάφερα δεν πειράζει
η επιφάνεια έστι κι αλλιώς δεν αλλάζει,
σ αγαπώ όπως και να 'ναι!
::love.::
RAVEN
10-07-2008 @ 05:52
Επιφάνεια...με βάθος!!Πολύ καλό!
isidora
10-07-2008 @ 08:09
Είσαι υπέροχη
ίλιγγος
10-07-2008 @ 08:12
Με έκανες να αναρωτηθώ. Του πρόωρου ή του φόβου του εφήμερου;
artista_k
10-07-2008 @ 08:26
Δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή just.... ::angel.::
ka ti na
10-07-2008 @ 08:48
δεν ειμαι σίγουρη ότι το κατάλαβα..ότι έπιασα πάντως..
μ΄άρεσε...
Αστεροτρόπιο (Jeny)
10-07-2008 @ 09:46
Θα σταθώ στο φόβο της έντρομης ευτυχίας Στέλλα, αν και τούτες δω οι επιφάνειες νομίζω μου είχαν διαφύγει. Ξέρεις πώς διώχνεται; Διαβάζοντας ποίηση με τα δάκρυα να μουλιάζουν το χαρτί ώσπου να το λιώσουν. Αλήθεια, είναι λυτρωτικό και βουτάς στην ευτυχία ολόκληρη για όσο.
Μ' αρέσει που πάντοτε ή με κάνεις να σκέφτομαι ή μου ξυπνάς αναμνήσεις, ή επιβεβαιώνεις τις κρυφές σκέψεις μου που βγαίνουνε στο φως.
Ουφ... χείμαρρος λέμε. Μ' έπιασες στη στιγμή, χαχα. Πάρε δυο φιλιά και σταματώ εδώ.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο