| |
Μια μνημη του χτες, ένα ταξίδι στο σημερα....
Απλωμενοι θερισμενοι σιτοβολωνες και χωράφια, άφησαν τα αγανα του σταριού κ του τριφυλλιού, περιμένοντας τη νέα σπορά.
Στ'απομειναρια του χόρτου βρίσκουν τροφή τα κοπάδια της γης.
Οι πελαργοί σε αυτα τα μέρη ψάχνουν κι αυτοί για ο, τι θα τους χορτάσει με τα παιδιά τους. Καμαρώνουν στις φωλιές τους ψηλά στους στύλους.
Γύρισα τα μάτια μου στον ουρανό, να πω ευχαριστώ γιαυτό το ξύπνημα της Σοφίας Του.
Μια γη, να θρέφει ανθρώπους και ζώα ασταμάτητα.
Στην αγκαλιά του ουρανού, αχνοφαινονται, ολολευκα μικρά σχήματα, που φαντάζουν με κοπάδι αρνιων πειθαρχημενο στο βοσκό του να προχωρά και να μη ξεφεύγει της γραμμής του. Έχει βγει ο ήλιος, μα... λες κι έχουν θάμπωσει τα μάτια του ουρανού, και δεν τον αφήνει να κάνει φωτεινά τα μονοπατια
Τα χωριά ένα ένα ξυπνούν για τη ζωη και την καθημερινότητα. Το χτυποκαρδι του παππού αργό, μα ζωντανό, κι η ματιά του θολή στην εικονα
Κάποιες καλαμποκιες, ορθωνουν το ανάστημα τους στα γύρω τους γυμνά χωράφια, μέχρι κι αυτές να παραδοθούν στη φθορά, αφού πρώτα δώσουν τον καρπό τους, χάρισμα από τη μάνα γη.
Όσο προχωράς η φύση αλλάζει φορέματα και διατρανωνει ότι ζει!
Εκτίμησε την!
Αλλού ξερό ποταμοί σου δείχνουν το στερεμα της ζωής τους κι αλλού κάποια ποτάμια καμαρώνουν ακόμα που τρέχουν ελεύθερα.
Υγρά άτια, στ'αγκαλιασμα της γης, που ξαποσταινει στα οχτια τους
Κι η σιωπή... Κυρίαρχη στο διάβα, μόνο σκέψεις μιλούν αχόρταγες και διψασμένες.
Τρέχουν τα άτια κι ο παππούς ακόμα, κρατάει γερά τα σχοινιά, κοντρολαροντας το χρόνο, που ακολουθει μαζί μας, πάντα ηγέτης και προκλητικος
Σκόρπια κομμάτια γης αλλού, σπαρμένα με βαμβάκι πρασινιζουν, στο υπόλοιπο ξερό φόρεμα της, μέχρι κι αυτά να αναδείξουν αργότερα την πολύτιμη λευκή φορεσιά τους μέχρι την συγκομιδη
Η γη αλλάζει χρώματα! Μόνο ο ουρανός μένει σταθερός στις αποχρώσεις του.
Όπως κοιτώ, νομιζω ότι βλέπω μια μεγάλη πιατέλα με πολλά και διάφορα εδέσματα, που ο ουρανός σαν γιαλινη καλύπτρα τα σκεπαζει
Τρέξε ζωή μου και θυμίσου....
Νοσταλγία και ρίγη διακατεχουν την ψυχή, που κυνηγάει το χρονο
Κι αυτή η θαμπάδα σήμερα....
Λες και λυπάται κι ο ουρανός γιαυτό το πισωγύρισμα, που θα δείξει στον παππού, όλες τις σελίδες του βιβλίου του, ξεφυλιζοντας το στις σκέψεις του
Αχ βρε ζωή πως τεντώνεις έτσι το σχοινί κι ακροβατουν οι άνθρωποι...
Κι άλλες φορές το χαλαρώνεις περιμένοντας να δεις τι θα κάνουν..
Αμείλικτη είσαι κι εγωιστρια
Δίνεσαι χάρισμα... κι εσύ... κερνάς γλυκόπικρα και ποτέ συνταιριασμενα
Διαφεντεύει όπως θες τον καθένα...
Αλοτε βασανίζεις απ τα νιάτα του τον άνθρωπο πολλές φορές, και λίγο πριν του κόψεις το νήμα, του χαρίζεις λίγα χαμόγελα. Κι άλλοτε σ'αλλους μοιράζεις ροδοσταμο ως το τέλος συνεχως
Σε άλλους δίνεις ο, τι ποιο άχρηστο έχεις στο κελάρι σου....
Μα... κι έτσι ακόμα, σε αγαπούν οι άνθρωποι
κι ελπίζουν ότι θ' αλλάξεις, κι ο χρόνος τρέχει απροκαλυπτος....
Αχ! κι ο παππούς σε περιμένει 93 χρόνια κι ας κουράστηκε...
Επιμένει... Αυτό που θέλει είναι να τον αφήσεις να γυρίσει στο πατρικό του, να δει τις ρίζες του, ο' τι απέμεινε απ το παιχνίδι σου..
Ήσουν σκληρη μαζί του! Παιδάκι τον τρόμαξες με το αντάρτικο, με πολέμους, με γύμνια, με πείνα, με στερήσεις.
Δεν του χαρίστηκες!
Γιατί;
Κι αυτός ακόμα σε προσκύνα και περιμένει
Ζωντανεύει το παρελθόν του, οι άνθρωποι του που τους αναζητά....
Και τα άτια τρέχουν...
Θέλουν πολύ ώρα ακόμα για να φτάσουν εκεί που ακούστηκε το πρώτο του κλάμα...
Αγναντιο τώρα λόφοι με τα στολίδια τους, κι απλωμένα μπα_ιρια, ποιος ξέρει από πότε...
Σε λίγο θα φανούν κι ο παμισος, που ρίχνει τα νερά του κάτω στον πλατανιά στη μεγ γεφυρα
Σταλισμενα πρόβατα στις σκιές μεγάλων πλατανων, που καμαρώνουν χαρίζοντας δροσιά, χωρίς να τους το ζητήσει καποιος
Αντε αλογάκια μου Τρέξτε!
Χτυπάει η καρδιά του δυνατότερα. Άρχισε να νο φαίνεται πίσω απ τα ψηλά βουνά η οροσειρά των θεσσαλικων Αγραφων. Δέος!
Καταπράσινα όλα τριγύρω κι εδώ που γεννήθηκε κι ο ήρωας Καραισκος!
Τοπίο δροσερό με τόσα δέντρα πυκνοφυλλα
Έφτασε στο μεγάλο μεσοχωρι, πουναι πηγή τροφοδοσίας. Καλπάζουν τώρα μες στην άγρια ομορφια
Οι κτυποι δυναμώνουν σαν φτάνουν στη στροφή αυτή, που χαιρετίζει τα βουνά του
Τα προβατάκιa τ'ουρανου έτρεξαν πιο γρήγορα και τα βρήκαμε μπροστά μας περνοντας την ανηφορια
Ο ήλιος χαμογέλασε, φώτισε κι έφυγε η θαμπάδα σαν να τον περίμενε...
Μια στάση στα 5 φι, για ανασασμο.
Έχει δρόμο ακόμα.
Τα έλατα έχουν στροφιλια_ροτσια, που σημαίνει θα χουμε βαρύ χειμώνα.
Οι καστανιές κι οι μηλιές φορτωμένος. Ξεχυθηκαν και τ'αρωματα απ τις πλαγιές πουναι ντυμένες με ρίγανη, θυμάρι, φτέρες κι άλλα θαμνοειδη
Νέοι λιγεροκορμοι πλάτανοι, αναδύονται και παραβγαινουν τα γέρικα κορμιά των άλλων πλατανων να τους δείξουν ότι αυτά είναι το μελλον
Που και που καμμια γκορτσια, κρανία, φωνάζουν _είμαστε κι εμείς εδώ!
Έφτασε τώρα στο χαλιά, στο συνοικισμο που πρωτοδε τη ζωή, που στηλωθηκε σα πεδι
Δε βάστανε τα πόδια του να φτάσει ως κάτω στο κακοτραχαλο μονοπάτι που οδηγεί στην έρημη αυλή, στις κερασιές πανεβαινε κρυφά να φάει κεράσια, και στα πεσμένα πια τειχια.
Μόνο οι μνήμες τουστησαν χορό για καλωσόρισμα..
Προχώρησε.. Στον ξύλινο σταυρό... Θέλει τώρα να μπορούσε ναχε φτερά να πεταγε ως την περήφανη κορφή την Καραβα, στον αη_λια να βάλει κερί
Οι δυνάμεις δεν αρκούν γιαυτό το σαλτο. Μόνο κοίτα και θυμάται.... Πιος ξέρει τι...
Δειλά δειλά μπήκε στο χωριο
Αχ παππού πόσα χρόνια πέρασαν ε;
Ζητά κερί ναναψει πέρα στην Αγία Βαρβάρα και μετά στον αγαπημένο του αη_Δημητρη.
Εκεί στο μεγάλο πλάτανο, κρεμόταν απ το 1940 η καμπάνα, ψάχνει να τη βρει να τη χτυπήσει... Θυμόταν που 10χρονο αγόρι έτρεχε και τη χτύπαγε σαν πέθαινε κάποιος της οικογένειας. Έτσι ήταν τότε.
Κοντόστάθηκε...
Κλειστός ο αη Δημήτρης δεν ήταν εκεί... Τον προσκυυνησε εξω, απ το σπίτι του στη μεγάλη εικόνα. Περπάτησε στην αυλή του. Ανακατες οι σκέψεις του...
Κυλούσαν οι ώρες τ'αποχαιρετισμου
Άραγε θα ξανάρθει;
Άρχισε το κατέβασμα κι η θαμπάδα... Να την ξανά στο δρόμο!
Τη θέση του κοπαδιού του ουρανού, την πήρε τώρα ένα μεγάλο ατελειωτο λευκοπυκνο πεπλο, που τον συντρόφευε σολη τη διαδρομή μέχρι την πόρτα του σπιτιου του, στο νέο κοσμο
Οι παλιές ιστορίες του χτες, ανταμωνουν στο σημερα
Σαν να ξορκισε τη νοσταλγία, ηρέμησε τώρα στο δικό του κόσμο.
Ένα ταξίδι στο χρόνο με την ταχύτητα ζωης στα 93... Ποιος ξέρει αν θα συνεχίσει...
κ.λ.inokrini
!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
