| |
Καλέ μου φίλε Περικλή
Συννέφιασε ο Ουρανος,
σκοτείνιασε η πλάση...
Ας είν΄το χώμα ελαφρό,
πού θα σε σκεπάσει...
πού θα σε σκεπασει.
Καλέ μου φίλε Περικλή,
αξέχαστος θα μείνεις,
άφησες τούτη την ζωή
και βρήκες την γαλήνη...
και βρήκες την γαλήνη.
Ο Χάροντας σε διάλεξε,
μαζί του να σε πάρει...
Ποτέ δεν τον φοβήθηκες,
πάντα ήσουν παλληκάρι.
Της παρέας ήσουν η ψυχή
κι όλοι σε συμπαθούσαν,
γιατί ήσουν καλό παιδί,
την φιλία σου ζητούσαν...
την φιλία σου ζητούσαν.
Φίλε η ώρα η καλή,
στο μακρινό ταξίδι,
αφήνεις την μάταιη ζωή...
πού σ΄έχει ποτίσει ξύδι...
πού σ΄έχει ποτίσει ξύδι.
Ο Χάροντας σε διάλεξε,
μαζί του να σε πάρει,
ποτέ δεν τον φοβήθηκες,
πάντα ήσουν παλληκάρι.
Οι φίλοι σου και οι γνωστοί,
είναι πικραμένοι,
είναι απαρηγόρητοι
και στενοχωρημένοι...
και στενοχωρημένοι.
Ετσι είναι η ζωή,
κάποτε τελειώνει
και μιά μέρα η μαύρη γή,
όλους μάς πλακώνει...
όλους μάς πλακώνει.
Ο Χαροντας σε διάλεξε,
μαζί του να σε πάρει...
Ποτέ δεν τον φοβήθηκες,
πάντα ήσουν παλληκάρι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
