| |
| | Είχα τη γλώσσα τ' ουρανού |  | | | Γράφτηκε στις 1.9.2022 | | |
Είχα τη γλώσσα τ’ ουρανού, την σκέψη.
Με δίδαξαν τη γλώσσα των ανθρώπων.
Κι όταν, πως τα ’μαθα όλα, είχα πιστέψει,
μετά βασάνων μόχθησα και κόπων.
Με τη σειρά μου, πάτησα στα εδάφη,
που εκείνοι πάτησαν, πριν από μένα.
Εκείνους, τους επήραν οι άσπροι τάφοι.
Μέχρι που, πια, δεν είδα εγώ κανένα.
«Κουράστηκα, τη γη σας να δουλεύω!
Φύγατε και μ’ αφήσατε μονάχο»!...
Μια νύχτα μ’ αστραπόβροντο, τούς λέγω·
κι ένιωθα σάμπως να μιλώ σε βράχο.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
aridaios
02-09-2022 @ 15:34 | Εκείνους, τους επήραν οι άσπροι τάφοι.
Μέχρι που, πια, δεν είδα εγώ κανένα. ::rock.:: ::rock.:: | | Αγιοβλασιτης
02-09-2022 @ 16:09 | ::theos.:: ::up.:: ::up.:: | | Νέτα-σκέτα
02-09-2022 @ 20:13 | Μεγάλη γλώσσα έχεις Πότη ,θα στην κόψω σύριζα/ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
