| |
Δεν βρίσκω τον λόγο αυτής της θλίψης
που έρχεται κρυφά στο παράθυρο,
ούτε καταλαβαίνω γιατί τολμά και μ' επισκέπτεται
χωρίς προειδοποίηση τα μεσάνυχτα της Κυριακής.
Είναι η στείρα παρουσία της ένα άγαλμα που δεν φαίνεται .
Κάθεται στο τραπέζι δίπλα μου και σιγοπίνει πικρό καφέ
ενώ η πραγματικότητα φαίνεται θολή στους καθρέφτες.
Την ακούω να μουρμουρίζει χωρίς να καταλαβαίνω,
είναι ντυμένη με σκουρόχρωμα θλιβερά ρούχα.
Χύνει ρετσίνι αρχαίας πνοής από το φλασκί του χρόνου
και γεμίζει το δωμάτιό με πνιγηρές οσμές θυμιατού.
Μετά με φιλάει ψυχρά στα μάγουλα
κι επιστρέφει στην κρυστάλλινη παγωμένη νύχτα
γεμίζοντας το κενό με θραύσματα της ζωής
που δεν οδηγούν πουθενά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
