Εγώ περίμενα συχνά αυτό το τρένο
για να με πάει προς την άγονη γραμμή
να ταξιδέψω την ψυχή μου δίχως φρένο
να ξαναγύριζα και πάλι στην αρχή
εγώ περίμενα πίσω απ' τα γεγονότα
μοιρολατρούσα εμπρός στην πρώτη ενοχή
βαρύ καθήκον της αγάπης μας τα πρώτα
που κάθε τόσο σου χαράζουν διαδρομή
Άδειο βαγόνι μοιάζει πάλι η ζωή μου
κι οι ράγες πάντα να με φέρνουν στον βορά
όσα θυμάμαι ήταν κάποτε η γη μου
και όσα αφήνω πίσω κάνουν τη διαφορά
άδειο βαγόνι ήταν παντοτε η φυγή μου
και επιβάτης πάντα εσύ κάθε φορά
όσα φοβόμουν εγιναν η καταστροφή μου
κι όσα νοστάλγησα μισή είχαν χαρά
Εγώ περίμενα ξανά αυτό το τρένο
κι ας μη ξεκίνησε ποτέ για να με 'βρει
είναι ο σταθμός του μια στάση που δεν βγαίνω
και το παλιό ρολοϊ παλι δε θα ακουστεί ..
