| |
Η θανατηφόρα βροχή συνεχίζει
δε μπορώ να σταματήσω την οργή των νερών.
Υπάρχει ασφυξία στα δάση , ένας γέρος βυθίζει το ραβδί του στην υδρία του πεπρωμένου , ένα πεθαμένο ζωάκι είναι ξαπλωμένο με θολά μάτια προς τον ουρανό,
η άκρη του σύννεφου κόβει τις αχτίνες του ήλιου με μακάρια αδιαφορία.
Κρυώνω, από το στόμα και τη μύτη σύννεφο βγαίνει , βρέχει πολλά ψέματα και μαυρισμένα κόκαλα. Υπνοβάτες περπατούν στις αποβάθρες των λιμανιών , φτύνουν στα ναυάγια και τους πειρατές με ξύλινα πόδια, επισκιασμένα μπαλώματα σκεπάζουν μια άλλη μαύρη θάλασσα σαν αυτή των γκριζαρισμένων γενειάδων των χωρικών , ξυλοκόποι, φίλοι προλετάριοι ζητούν ελεημοσύνη στις πόρτες
των εξουσιαστών κυβερνητικών και θρησκευτικών κάποιος άγνωστος περπατά με έναν θυρωρό
που πουλάει εισιτήρια για την είσοδο στην κόλαση.
Αγαπώ αυτή την τακτοποιημένη πόλη, μισώ τα γκρίζα κτίρια της όσο μπορώ να μισώ τα πράγματα που αγαπώ και όλα τα όντα που με κοιτάζουν με κάποια αδιαφορία.
Ύπνος ; Εφιάλτης; Πολλά πράγματα περικλείονται σε μια ερώτηση χωρίς ερωτηματικά, ήρθε η ώρα να κόψουμε ομπρέλες και να φυτέψουμε μανιτάρια
οπουδήποτε από όπου θα πυροβολήσουμε ομίχλες και ασθένειες,
αιώνια τροφή που δεν χορταίνει κανέναν.
Κάποιο είδος πνευματικότητας διαφοροποιεί τα φύλα,τις θρησκείες
και τους τρόπους ντυσίματος σε στιγμές ερωτικές.
Υπάρχουν κόσμοι που συγκλίνουν κι ανοιχτά ματωμένα στόματα.
Η αίσθηση του χειμώνα σ' ένα άδειο σπίτι είναι αβάσταχτη ,
θυμίζει την ένοχη ώρα της αποχώρησης μετά από αγοραίο έρωτα,
το λάγνο βλέμμα από έναν ξένο ,ένα χάδι αρπαγμένο από εκείνα τα όντα
που έφυγαν χωρίς να αγαπήσουν μια γυναίκα
χωρίς ν' αγγίξουν με αγάπη το σώμα της.
Αυτή τη στιγμή βρέχει και τα ίχνη ενός αφυπνισμένου κόσμου
συνεχίζουν να τρέχουν στο λογισμό μου.
Ύπνος ;Εφιάλτης ;
Φέρτε μου παλτό και μια ομπρέλα γιατί βρέχει ποιήματα παντού...
Πολλοί έχουν παίξει με τα νεύρα μου,
πριν φάω την ίδια μερίδα κακοήθειας πριν τον ύπνο.
Η άθλια απουσία που μοιράζεται με αρουραίους και περιστέρια
αφήνει μηνύματα γι ανθρώπινα λείψανα στους ώμους.
Το κελί του διαλογισμού είναι σκοτεινό,
οι προσευχές των μοναχών μονότονες και μυστηριακές
ακούγονται με την ίδια σταθερή ένταση
κι εγώ ονειρεύομαι ένα λυτρωτικό φανταστικό θάνατο.
Ετοιμάζω το τραπέζι πάνω στη διάβρωση της γης
είναι το τριαντάφυλλο, είναι μια λέξη κλειδί για την καλλιέργεια
μεγάλων ποιημάτων κι ερωτικών διηγημάτων .
Ύπνος; Εφιάλτης ;
Φέρτε μου το παλτό και μια ομπρέλα
βρέχει ποιήματα παντού πρέπει να καιροφυλαχτώ.
Αυτή τη στιγμή βρέχει και τα ίχνη ενός αφυπνισμένου κόσμου
συνεχίζουν να πέφτουν στους ώμους μου.
Ύπνος ;Εφιάλτης ;
Φέρτε μου το παλτό και την ομπρέλα μου παρακαλώ
βρέχει ποιήματα παντού και πρέπει να φυλαχτώ.
Η θανατηφόρα βροχή συνεχίζει
δε μπορώ να σταματήσω τη ματωμένη οργή των νερών.
Ένας γέρος βυθίζει το ραβδί του στην υδρία του πεπρωμένου
υπάρχει ασφυξία στα δάση ,ένα πεθαμένο ζωάκι κείτεται στο έδαφος
με μάτια θολά γεμάτη απόγνωση η ανέκφραστη ερώτηση “ΓΙΑΤΙ;” απάντηση δε θα λάβει.
Η άκρη του σύννεφου κόβει το νευρικό σύστημα του ουρανού στα δύο.
Κρυώνω, από τη μύτη μου βρέχει ψέματα,
σκονισμένα κόκαλα, ψάρια υπνοβάτη που περπατούν στους κόλπους
φτύνουν ναυάγια και πειρατές με ξύλινα πόδια.
Επισκιασμένα μπαλώματα που σκεπάζουν μια άλλη μαύρη θάλασσα
σαν αυτή των γκριζαρισμένων γενειάδων των χωρικών ,
ξυλοκόποι, φίλοι προλετάριοι που ζητούν ελεημοσύνη
στις πόρτες της κυβέρνησης, σε επισκοπικά γραφεία ,
σε μέρη που κάποιος άγνωστος περπατά με έναν θυρωρό
που πουλάει εισιτήρια για την είσοδο στην κόλαση.
Αγαπώ τόσο πολύ αυτήν τη γκρίζα πόλη!
Μισώ τα κτίρια της όσο μπορώ να μισώ τα πράγματα που αγαπώ
και όλα τα όντα που με κοιτάζουν με κάποια αδιαφορία.
Ύπνος; Εφιάλτης.
Φέρτε μου το παλτό και την ομπρέλα μου, βρέχει ποιήματα χωρίς σταματημό.
Θεσσαλονίκη 8 Σεπτεμβρίου 2022
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
