| |
Τι μ' αγοράζεις, να σου πω, τις σκέψεις μου τις κρύφιες;
Αυτές δεν θα 'βρουνε φωνή, πριν τις αγγίξει λύπη...
Από αυτήν, θα δανειστούν τον ήχο που τους λείπει,
ώσπου να φτάσει, θα κυλούν στο νου, πέτρες σισύφειες…
Τι με τσιγκλίζεις να σου πω, κάποιο γλυκό τραγούδι;
Αυτό στα χείλη δε θα 'ρθει, πριν το στιχώσει λύπη...
Από αυτήν, θα δανειστεί τη ρίμα που του λείπει,
μπόλι θα είν', ως να φανεί, κι όχι σωστό λουλούδι…
Όταν φανεί, λυτρωτική θα φέρει βροχεράδα,
που θα την έχει δανειστεί, από χολής πελάγη,
από του πόνου θάλασσες, της πλήξης τα τενάγη...
Μ' αυτή θα ξεγερίσει νους, να φτάσει σε απλάδα.
Όταν φανεί, θα δανειστεί, τα αρμοστά τα λόγια,
από τους ρούννους που 'ν' σπαρτοί, σ' ωγύγια παραμύθια,
μ' αυτούς, γλαρό νανουρητό, θα σιάξει μες στα στήθια,
κι απ' τον σκλιβό τους τον αχό, βέρσα θα βγουν με τζόγια.
Έτσι στην πλάση, είν' μαθές, πλήσια κανονισμένα,
το ρόδο τη μοσκιάδα του, δανείζετ' απ' τ' αγκίδι,
η αλουργίδα φιάκα της, απ' άγαρμπο κοχλίδι,
ρέγκια ουρανοδόξαρων είν’, σ’ όμπρους χρεωμένα.
Της μαντηλίδας πούλουδα, δανείζονται σκοτάδι,
αβγής η πρώτη αλαμπή, αστροβολιές σβησμένες,
κάθε σπιρτόζος στοχασμός, δόξες αφορεσμένες,
κι ο ανοιξιάτης ροδαμός, της χειμωνιάς ρημάδι.
Στο παρελθόν, τ' απόξυλο, κρύβεται σταλαμίδα,
μέσα στην κρύα πούλβερη, το φέψαλο στρεχιάζει,
και τ' ακριβό το σήμερα, για τη βιδιά, δρομιάζει,
να δανειστεί από το χτες, το πικρερό, ελπίδα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
