| |
Με κρύα μάτια και στόμα βουβό
άφησα τον εαυτό μου να δραπετεύσει
μια ζεστή μέρα του Αυγούστου
για να βαδίσω στη θαλάσσια ακτή
πάνω στην άμμο τη χρυσή.
Να δω τ' αγριεμένα κύματα
πως σπάνε την ορμή τους πάνω στους γρανίτες,
τ' αρπακτικά ψαροπούλια να τρώνε
την ευλογία των ψαράδων,
τον άντρα που μπαίνει ντυμένος
στο νερό και δεν επιστρέφει.
Το βλέμμα χάνεται στο πέλαγος
σε αναζήτηση της όρθιας φιγούρας
ανάμεσα στο γαλάζιο του νερού και τ' ουρανού,
και τότε νιώθω αβάσταχτο πόνο γι αυτόν
αναλογιζόμενος μην είναι ο εαυτός μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
