| |
Τα λόγια γίνονται πληγές
Που παραμένουν ανοιχτές
Όταν οι πράξεις δεν τα ρίχνουνε στη λήθη
Φταίω κι εγώ.. μα κι εσύ φταις
Που δεν φροντίσαμε το χτες
Κι έγινε άγρια μαχαιριά μέσα στα στήθη...
Μην μου μιλάς για ενοχές
Κουβάρι γίναν οι στιγμές
Αναβολές σε αποφάσεις κι ακυρώσεις
Δεν έχει νόημα να κλαις
Όλα θ' αλλάξουν να μου λες
Κι ό,τι απόμεινε θα τρέξεις να το σώσεις...
Τα λόγια γίνανε καρφιά
Μέσα στην άδεια μου καρδιά
Και με σταυρώσανε στα όρη της αγάπης
Τώρα με ξύδι και χολή
Να με ποτίζουν οι δειλοί
Με αίμα βάφτηκε του έρωτα ο χάρτης...
Μην ρίχνεις λέξεις στη σιωπή
Καθένας που μπορεί να πει
Δεν μας αξίζουν του κενού οι αυταπάτες
Δώσε στο όνειρο ζωή
Με μία λαύρα σου πνοή
Όπως αξίζει στις μεγάλες τις αγάπες...
Κι ίσως να έρθει μια στιγμή
Να ξανανιώσει το κορμί
Στης ευτυχίας τις απέραντες τις στράτες...
10-1-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
