Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κυρά της θάλασσας
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130309 Τραγούδια, 269360 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κυρά της θάλασσας
 Καλησπέρα σε όλες και σε όλους.
 
Της θάλασσας κυρά, τη ρότα, τι μου φράζεις
κι απ' το βελάγιο μ', βολητό άνεμο τρυγάς;
Την κουπαστή του μπάρκου, τι την περιαρπάζεις,
τραχιά, ως πέφτει γύρω, της νύχτας ο σαγάς;

Κυρά της θάλασσας, αντίς να με ξαφνιάζεις,
εμένα, τον καημένο, θα 'πρεπε να βλογάς,
κι ωσάν το μαρτινάκι, γύρσιμο μ' να βιάζεις,
αντίς, σε πέλαγα πλατιά, να με κυνηγάς…

Θαλασσοπούλα μου, που το 'χεις να ξετάζεις,
απιλογές μαρνέρων, να τις ψιλολογάς,
φοβούμαι όψη σου, ρώτημα σαν μου βάζεις,
και για την έγνοια πόχεις, αχ, με ξεμολογάς…

Της θάλασσας κυρά, τι θες για να βιδιάζεις,
σκαρί που 'ν' στη εξιά μου, για να χαϊδολογάς;
Μην θες να πω, πως νιο, για τον που γλύκα στάζεις,
δεν έχει-τον αγγίξει, ο άραχλος αγάς;

Κυρά της θάλασσας, κουβέντες μην εκβιάζεις,
κουριόζες, τι στο ψέμμα, μ' αυτές με οδηγάς.
Αν πω, πως πέθανε, μπορεί ν' αναμαλλιάζεις,
μα, να βρεθείς σ' ανάγκη, να μάθεις να λυγάς…

Θαλασσοπούλα μου, μη βαριαναστενάζεις,
και για θανή καρντάση σου, μη θρηνολογάς.
Μη δύρεσαι, και τ' αρμυρά νερά ταράζεις,
κι ο ρήγας τέλος βρίσκει, το πόχει κι ο ζευγάς…

Κυρά της θάλασσας, μέσα στο νου να βάζεις,
πως ζει και βασιλεύει, κι άθλα τ’ σαν μολογάς,
στα σμαραγδένια μάτια, δάκρυα να δαμάζεις,
τι στους αιώνες είναι, του χάροντα φυγάς…


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
**Ηώς**
22-09-2022 @ 19:56
εξαιρετικό Κωνσταντίνε!
koyloykakoselias
22-09-2022 @ 22:46
::up.:: ::up.:: ::up.:: Καλησπερα Κωνσταντινε.
professorark
22-09-2022 @ 22:52
Καλο ξημέρωμα, Ηλία, "Ηώ"...
-Ειρήνη-
23-09-2022 @ 14:40
Η αδερφή του Μ. Αλέξανδρου... την καλοπιάνεις, professorark... δε θες να της πεις ψέματα, μα η αλήθεια θα στραφεί εναντίον σου, θα σου το βυθίσει το καράβι... νομίζω πως δεν έχει παρηγοριά... το πολύ πολύ να σε αφήσει να φύγεις κι αυτή θα κρυφτεί στο πιο βαθύ σημείο της θάλασσας, εκεί που ο πόνος της δε θα φέρει καταστροφή... ξεχωριστή και πανέμορφη η δημιουργία σου... ωστόσο η κρίση μου είναι πολύ υποκειμενική επειδή ο μύθος της είναι από τους αγαπημένους μου.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο