| |
Σε ξεχώρισα στο πλήθος
Είχες μια φωτιά στο βλέμμα
Μα είπα μέσα μου ως συνήθως
Πως μάλλον και εσύ θα' σαι ψέμα
Πήραμε το ίδιο τρένο
Απ' το παράθυρο και οι δύο
Κοιτάγαμε με ένα φεύγω
Στο στόμα και ένα αντίο
Περίεργη που' ναι η ζωή
Πότε γλυκιά, πότε πικρή
Ναι, σαν ενώθηκαν τα μάτια
Ένιωσα όλα μου τα κομμάτια
Να τινάζονται σαν νάρκη
Περίεργη που' ναι η ζωή
Πότε λουλούδι, πότε καρφί
Κι αν ακόμα δε το' χεις μάθει
Βγαίνει μέλι κι απ' το αγκάθι
Σε κάθε τέλος μια αρχή
Πάντα υπάρχει
Σε ξεχώρισα απ' τους άλλους
Τα δάκρυά μου δε μ' εμποδίσαν
Να δω της αγάπης τους φάρους
Που ξαφνικά σε φωτίσαν
Πήραμε το ίδιο τρένο
Απ' το παράθυρο και οι δύο
Κοιτάγαμε με ένα φεύγω
Στο στόμα και ένα αντίο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
