| |
Κοιτάζω το πρόσωπο σου
όπως γέρνει ελαφρά στον ώμο μου,
ήρεμο το ταξίδι των ονείρων σου,
και συλλογιέμαι πόσο άγαπησα
το γαλάζιο των ματιών σου
γιατί μέσα τους βυθίστηκαν
οι δαίμονες μου,
κι άνοιξαν λευκά πανιά οι ελπίδες μου,
τα χείλη σου,
που ψιθύριζαν κουράγιο στις περιπέτειες
της ζωής μας,
τις ανοιχτές ρωγμές τους
που μέσα τους κουρνιάζανε τα πάθη.
Ανεπούλωτες οι ουλές της ψυχής
στο αφήγημα του χρόνου,
αλμύρα θλίψης
και σπαραχτική η οδύνη του έρωτα,
καθώς αργοπεθαίνει
στο έργο της ζωής μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
