| |
Σ` είδα τυχαία μες στο πλήθος
κι` είπα, θεέ μου, το βάδισμα του,
δεν μίλησα, σκέφτηκα μύθος
μύθος, τα χάδια τα φιλιά του.
Μια χαρακιά μες στη καρδιά μου
κι` έχουν περάσει χίλια χρόνια
σαν λύνονταν τα γόνατα μου
στα φλογισμένα μας σεντόνια.
Δεν στάθηκα ούτε μια στιγμή
πονούν οι πρώτες μας αγάπες
ένα μεθύσι , καυτοί λυγμοί
της νιότης μας οι αυταπάτες.
Σ` είδα τυχαία μες στο πλήθος
είχαν γκριζάρει τα μαλλιά σου
είπα, έτσι γίνεται συνήθως
ξεθώριασε και τ` άρωμα σου.
Κρύφτηκα να μην με δεις
μην πεις απλά μια καλημέρα
μην δεις στα μάτια της ψυχής
την σκοτεινιά της ξέρας.
Ένας ξένος διαβάτης στο πλήθος
με τα σημάδια ζωντανά
μύθος, ψιθύρισα μύθος
ένα καρφί τα δειλινά.
Η περπατησιά η αγαπημένη
κείνη που λάτρευα αγκαλιά,
σαν είπες, η αγάπη πεθαίνει
και μου κοβόταν η μιλιά.
Αχ! και να` ξερες σε είδα
κι` ένιωσα καυτό ένα δάκρυ
ένα όνομα στη σελίδα
που ξεθώριασε κι` εχάθει.
7-10-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
