| |
Η θύμησις σου με πονά
Τον δρόμο τον μοναχικό,
πήρα στην ζωή μου
και της καρδιάς βουβός καημός
πλάκωσε την ψυχή μου...
πλάκωσε την ψυχή μου.
Η θύμησις σου με πονά,
θολώνει το...
θολώνει το μυαλό μου...
Όμως δεν φτάνουν τα ποτά
να σβήσουν τον...
να σβήσουν τον καημό μου...
Συννεφιασμένο Ουρανό,
έχω στο στρατί μου,
σήμερα έφυγες νωρίς,
δεν πήρες το...
δεν πήρες το φιλί μου.
Πρωί-πρωί, χαράματα,
κάνουν περιπολία,
κάποιοι αστυνομικοί,
στρίβουν στην γωνία...
στρίβουν στην γωνία.
Η θύμησίς σου με πονά,
θολώνει το...
θολώνει το μυαλό μου...
Όμως δεν φτάνουν τα ποτά
να σβήσουν τον...
να σβήσουν τον καημό μου.
Τα βήματά μου είναι βαριά
κι ατέλειωτος ο δρόμος...
και στα βάθη της καρδιάς,
μεγάλος είναι ο πόνος...
μεγάλος είναι ο πόνος.
Για σένανε πονά η καρδιά,
εσένα αναζητάει...
Μα άρχισε η παγωνιά,
άρχισε να φυσάει...
άρχισε να φυσάει.
Η θύμησις σου με πονά...
θολώνει το...
θολώνει το μυαλό μου...
Όμως δεν φτάνουν τα ποτά,
να σβήσουν τον...
να σβήσουν τον καημό μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
