| |
Η απουσία σου πονά
Η παρουσία σου, διώχνει την αγωνία
και ότι κρύβω στην καρδιά , θα σού πώ...
Δεν μπορώ να υψώσω την φωνή μου
και ψιθυριστά σού λέω σ΄αγαπώ...
και ψιθυριστά σού λέω σ΄αγαπώ.
Όσοι πόνεσαν,
το καταλαβαίνουν
και της αγάπης τον ιστό,
σιγά-σιγά υφαίνουν...
Ξέρουν να υπομένουν.
Κάθε βράδυ, η απουσία σου πονάει...
μα η καρδιά μου, ακόμη αντέχει, δεν λυγάει...
Με την σκέψι, πάω ταξίδι μακρινό,
όμως εσένα, πάντα σ΄αγαπώ...
όμως εσένα, πάντα σ΄αγαπώ.
Μην μού θυμίσεις, αν σού είπα σ΄αγαπώ,
μην μού μιλήσεις, γιά εκείνον τον σκοπό,
πού έγραψα για σένα,
με λόγια αγαπημένα...
με λόγια αγαπημένα.
Όσοι πόνεσαν,
το καταλαβαίνουν
και της αγάπης τον ιστό,
σιγά-σιγά υφαίνουν...
Ξέρουν να υπομένουν.
Δεν ζούμε σ΄έναν κόσμο μαγικό,
αλλά σε τούτο τον κόσμο τον σκληρό...
Η παρουσία σου, δύναμι μού δίνει
και στην καρδιά μου, φέρνει πάντα την γαλήνη...
Και στην καρδιά μου, φέρνει πάντα την γαλήνη.
Γλυκειάς οπτασίας, το φτερούγισμα ακούω,
μα στης ζωής μου, την αλήθεια υπακούω...
Χωρίς εσένα, δεν έχω ηρεμία,
με εσένα, δεν συγκρίνεται καμμία...
Με εσένα, δεν συγκρίνεται καμμία.
Όσοι πόνεσαν,
το καταλαβαίνουν
και της αγάπης τον ιστό,
σιγά-σιγά υφαίνουν...
Ξέρουν να υπομένουν...
Ξέ-ρουν-να-υ-πο-μέ-νουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
