Κων/νος Ντζ
09-10-2022 @ 01:57 | Ποιητική εξομολόγηση! | |
**Ηώς**
09-10-2022 @ 09:56 | εξαιρετικό Τάσο καλημέρα! | |
koyloykakoselias
09-10-2022 @ 10:34 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημερα Τασο. | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
09-10-2022 @ 10:44 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
Μπόσινας Νίκος
09-10-2022 @ 12:32 | Πάρα πολύ ωραίο. | |
aridaios
09-10-2022 @ 17:15 | Σαν γυαλί τις αλυσίδες του τις έσπαγε...
στο ρυθμό της αυταπάτης τον παράταιρο. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Λεονόρα
09-10-2022 @ 18:18 | Φοβερό! | |
χωρίς λόγια
09-10-2022 @ 22:07 | (Η πολυπλοκότητα γενικότερα είναι προυπόθεση της ζωης)
ομορφιά !!! | |
ΘΑΝΑΣΗΣ Α...
11-10-2022 @ 14:20 | Τάσο εξαιρετικό.!!! | |
-Ειρήνη-
11-10-2022 @ 14:30 | Εξαιρετικό, Αναστάσιε, από τα καλύτερά σου, ίσως το καλύτερο έως τώρα! Δυνατές λέξεις που περιγράφουν με ποιητικό λόγο έντονες καταστάσεις. Με πόσο διαλεγμένες και εύστοχες εκφράσεις δίνεις τον αγώνα του ανθρώπου να κρατήσει δαμασμένο το θηρίο μέσα του... χωρίς να το καταφέρνει πάντα... η αξία ωστόσο βρίσκεται ακριβώς εκεί, στην πάλη... στον τελευταίο στίχο δίνεις μια μεγάλη αλήθεια: την απόλυτη αυτογνωσία δεν την αποκτά κανείς, πάντα θα υπάρχουν απερπάτητα μονοπάτια στην ανθρώπινη ψυχή... το ποίημά σου διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται... | |
 |
