| |
Η παντρειά τού αιώνα!
Παντρεύτηκ’ η Δημοτική
τον καθαρευουσιάνο
κι αμέσως τον κατάντησε
μεγάλο της ρουφιάνο.
Ρουφιάνεψε όμως κι αυτή
για να ισορροπήσει
και σαν την λάβα την καυτή
τον είχε τσουρουφλίσει.
Αφού που δεν μιλούσανε
–λίγα καταλαβαίνει–
άλλους δρόμους τραβούσανε
μ’ ότι αυτό σημαίνει.
Μοιραία και προχώρησαν
προς το διαζύγιό τους
κι οι δυο τους αναχώρησαν
να βρουν τον εαυτό τους.
Μα πως την πάτησαν κι αυτοί
–σε τι παγίδα πέσαν!–
φανήκανε κι οι δυο κουτοί
που νόμιζαν αρέσαν…
(Διερμηνέα έπρεπε
να είχανε προσλάβει
ετούτο να απέτρεπε
εάν αυτό προλάβει).
Και έτσι τώρα βρίσκονται
μονάχοι στη ζωή τους,
μα ήσυχοι να κάθονται
δίχως την ταραχή τους.
Κι ο καθαρευουσιάνος μας
στην «Πνύκα» ανεβαίνει
την σήμερον ημέραν μας
κι όποιος καταλαβαίνει…
Μιλά σε άγνωστο κοινό
–δημοτική σκαμπάζουν…–
και λέει: επικοινωνώ
κι οι πιο πολλοί γκρινιάζουν.
Στο πλήθος κι η «Δημοτική»
βλέπω να τον ακούει
και δείχνει –τόσο πειστική!–
που έχει τέτοιο χούι
να πγιάνει ότι διαλαλεί
κι ας μη καταλαβαίνει
αφού ουδείς την απειλεί
πως δεν την υπερβαίνει.
Συμπέρασμα:
Δημοτική, Δημοτική
και τής Καθαρευούσης
η ομορφιά σου επική
κι εσένα ομιλούσης
γλώσσης που δεν την γνώριζε
η όμορφη κυρά σου,
δίπλα σου «παραθέριζε…»
νοώντας τη λαλιά σου.
Καθρέφτης ήταν το κοινό
για κείνη της την πράξη,
να θέλει κείνο το βουνό
«στα ίσα» να κοιτάξει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
