| |
Το πλατάνι
Πριν περάσεις το ποτάμι
με τα ήσυχα νερά
στάσου κάτω απ’ το πλατάνι
με τα φύλλα τα πλατιά
Κοίτα να ‘ναι μεσημέρι
σαν ξαπλώσεις στη σκιά
να ‘ναι ντάλα καλοκαίρι
για να νιώσεις τη δροσιά
Σιώπησε κι αφουγκράσου
να τ’ ακούσεις να μιλά
θρόισμα είν’ η μιλιά του
θα σου πει για τα παλιά
Θα σου πει για μια αγάπη
που έζησε για μια νυχτιά
στον κορμό του χαραγμένη
με του φόνου τον σουγιά
Για τα τρία παλικάρια
που ζητούσαν λευτεριά
κρεμασμένα στα κλωνάρια
για μια μόνο ζωγραφιά
Θα σου πει και για το βόλι
που ‘χει μέσα του βαθιά
για του γέρου το εγγόνι
κι άλλα τόσα μυστικά
Πριν περάσεις το ποτάμι
για την άλλη τη μεριά
άφησε τη στο πλατάνι
τη δικιά σου χαρακιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
