| |
| | 106. Υποκρισία |  | | | Το σενάριο της ζωής της. "Η πρωταθλήτρια υποκρινόταν υπέροχα". | | |
Τα μεγάφωνα του Σταδίου αναγγέλλουν:
[B]Η Υποκρισία στο πρώτο σκαλί του βάθρου[/B].
Περιμένει…….…..ησυχία…….…….Συνεχίζει……...
[B]Το αγαλματάκι στη δεσποινίδα[/B].
……..
[I]Όχι αυτό ρε βλάκα.[/I]
[B]Ναι αυτό το μεγάλο, μπράβο[/B].
Υποκρινόσασταν υπέροχα. Πιο πολύ μεγαλουργήσατε με τον εαυτό σας.
Κατά γενική ομολογία η 6η αίσθηση της υποκρισίας, που σας προικοδότησε η μητέρα-φύση, ήταν το άπιαστο προνόμιό σας δεσποινίς.
Οι άλλες αισθήσεις σας, δεν κατάφεραν να τερματίσουν μαζί σας.
Χάθηκαν άλλες στη μέση, άλλες προς το τέλος της διαδρομής. Τα καταφέρατε. Δεν μπορώ παρά να σας πω συγχαρητήρια.
Αλλά θα θελα να δούμε τη μεγάλη, αξιοθαύμαστη επιτυχία σας από το βίντεο.
Πρώτα χάθηκε η [B]γεύση[/B]. Ναι, αυτού του υπέροχου φιλιού. Του βάλατε τρικλοποδιά.
Μετά η [B]αφή[/B]. Ναι, του απαλού χαδιού που πλάγιασε μαζί στην καρδιά σας. Το βγάλατε επιδέξια έξω από το ταρτάν.
Ακολούθησε η [B]φωνή[/B]. Ναι, αυτή που σας έλεγε τις πιο υπέροχες λέξεις του κόσμου «σ΄ αγαπώ». Πάψατε και να τις λέτε στον εαυτό σας. Αποξενώθηκε και ένιωσε μόνη, παραιτήθηκε.
Ζήλεψε η [B]ακοή[/B]. Ναι, αυτή που προσπαθούσε μάταια να ακούσετε τις λέξεις, αλλά είχατε ένα σκοπό να βγείτε πρώτη. Την απομακρύνατε επιδέξια.
Στο τέλος η [B]όραση[/B]. Ναι, αυτή που σας παρακαλούσε να ανοίξετε τα μάτια σας και να δείτε ότι είστε μόνη.
Εσείς σφαλίσατε τα μάτια σας με πείσμα, ένα πείσμα που ανακαλύψατε πρόσφατα, αν δεν κάνω λάθος. Δεν μας είχατε συνηθίσει σε όλη σας τη πορεία.
Γκρεμίστηκε, τσακίστηκε στο ταρτάν. Και μου κάνει εντύπωση πως τα κατάφερε. Ήταν γεμάτο με ροδοπέταλα και σ΄ αγαπώ.
Έχουμε λίγα λεπτά ακόμη πριν μας κλείσουν το κύκλωμα. Θέλω να σας κάνω μια τελευταία ερώτηση. Μπορώ; ………Χμ ….εεε...ναι βέβαια……..
Από τη μικτή ζώνη, σας μιλά ο έρωτας, σε μια αποκλειστική συνέντευξη με την άξια πρωταθλήτρια μας, την Υποκρισία.
[B]Πως νιώθετε που καταφέρατε να τερματίσετε πρώτη;....................................[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Αν σήμερα γεννιόμουνα το νου αναλφάβητο θα άφηνα, τις αισθήσεις μου ολημερίς θα μόρφωνα. (MARGARITA) | | | |
|
Nocturna_
22-09-2006 @ 02:10 | Ζωντανή αναπαράσταση πρώτου μεγέθους!
Μου άρεσε ..και ξέρεις γιατί?
Γιατί όλα εκτιλίσσονται σε ένα γαμημένο ταρτάν..
Καμιά φορά σπάει και τα μούτρα της..
Την καλημέρα μου Γιάννη.. | | ΤΟΞΟΤΗΣ
22-09-2006 @ 02:22 | Καλημέρα σας,
Ναι Προφήτη μου, ξεκίνησα με τις ταχύτητες, 80 και 100, αλλά τελικά 18 χρόνια με το ποδόσφαιρο.
Nocturna: Δεν τα σπάει άμεσα, στο κύκλο της ζωής όταν πάθει κάποια θλάση το καταλαβαίνει.
Να έχετε όλοι ένα καλό Σαββατοκύριακο. Με καλεί το καθήκον της δεύτερης εργασίας μου. Ξεκίνησαν οι εκθέσεις. | | justawoman
22-09-2006 @ 02:37 | Θεατρικότατη η παρουσία της
Υποκρισία, ρόλος στη ζωή
θεαματικά αναίτιος
πάντα νικά και πάντα νικημένη
βαδίζει προς τα έπαθλα
της μοναξιάς...
απολαυστικό, ιδιόμορφο, ενδιαφέρουσα οπτική
καλημέρα κι από μένα | | ~ Εφυγα ~
22-09-2006 @ 02:37 | ::up.:: ::up.:: | | MARGARITA
22-09-2006 @ 02:42 | Οι άλλες οι αισθήσεις τι έγιναν; να υποθέσω πως δεν είχε;
άσε Τοξότη μου σαν το μπόι σου βρίσκεις σαν την ψυχή σου ψάξε....μου άρεσε πάρα πολύ τούτο που έγραψες ::smile.:: | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
22-09-2006 @ 02:49 |
Γκρεμίστηκε, τσακίστηκε στο ταρτάν. Και μου κάνει εντύπωση πως τα κατάφερε. Ήταν γεμάτο με ροδοπέταλα και σ΄ αγαπώ.
Γι αυτό ακριβώς,επειδή ήταν στρωμένο με ροδοπέταλα και σ΄αγαπώ.
Πότε θα μάθουμε επιτέλους απ' τα παθήματά μας. ::down.:: | | ΠΡΩΤΑΡΗΣ
22-09-2006 @ 03:11 | Γιάννη καλημέρα,
Αν το κουλουάρ δεν ήταν στρωμένο με ροδοπέταλα και σ' αγαπώ, μπορεί να μη κατέβαινε καν στον αγώνα. Συμφωνώ με τον Διαμαντή.
Δύσκολος ο στίβος της ζωής φίλε μου, πολλά χιλιόμετρα μετ' εμποδίων! | | ΤΟΞΟΤΗΣ
22-09-2006 @ 03:12 | Σας ευχαριστώ όλους.
Καλημέρα σας justawoman, Τατιάνα, Ρίτα, Διαμαντένιε.
Διαμαντή μου έτσι έχουν τα πράγματα:
...........................Αν δεν πάθεις πως θα μάθεις.
Καλό Σ/Κο.
| | ΤΟΞΟΤΗΣ
22-09-2006 @ 03:12 | Καλημέρα και σε σένα Πρωτάρη. | | « Ακρόνειρο »
22-09-2006 @ 05:54 | Ροδοπέταλα και σ'αγαπω.
Μέ αυτά η τριβή εκμηδενίζεται,οπότε..
Με αγκάθια και μισώ,ίσως ήταν ακόμα όρθια..
| | agrampeli
22-09-2006 @ 06:41 | ::smile.:: | | AETΟΣ
22-09-2006 @ 16:49 | Πολυ ωραια το εγραψες....καλο ξημερωμα ::smile.:: | | Ηλιαχτίδα
24-11-2006 @ 05:03 | Εκει που φάνταζε το χιουμορ..........κρυφα κάπου στο βαθος........η τελευταια φράση ήταν που εδωσε τη δυναμη........στο μεσα μου να ανατριχιάσει...... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
