| |
| | Μια καρδιά |  | | | Καλό απόγευμα σε όλες και σε όλους. | | |
Στα στήθια μ’ έχω, έχω μια καρδιά,
που δεν αντέχει τη βραδιά,
η μέρα μ', σαν φορά μενεξεδιά,
την πιάνει μιαν αναποδιά…
Με τυραννά, με τρώει,
στρανέσα της,
και χάνει στ’ αχολόι
τη μπέσα της…
Κι αν της πω, "κάμε αγάντα",
λόγια μου κάνει στη μπάντα,
μούρμουρο, έχω για ράντα,
πίκρα της, θράσια μ', αβάντα…
Βαθιά μου έχω, έχω μια καρδιά,
ποτές δεν παίρνει αλφαδιά,
και δεν νογά που χάνει τα κλειδιά,
σαν κείνες, που σφριγούν παιδιά…
Αν κάτι πεθυμήσει,
αφρό τ’, τρυγά,
και παίζει μες στη ζήση
μονά-ζυγά…
Σε σεβντά, άμα θα πέσει,
γλίστρημα, σαν βγει στη μέση
το φορά, φάλτσο το φέσι,
πόδισμα θα βρει να δέσει…
Μέσα μου έχω, έχω μια καρδιά,
π' αναζητά μιαν αμμουδιά,
τον ήλιο, κει, να έχει για σοδειά,
της κυματούσας μυρουδιά…
Την άρμη ν' ανασαίνουν,
τα σπήλια της,
το κύμα να βυζαίνουν,
τα φύλλια της…
Βάρκα να την καρτεράει,
για κει που θέλει να πάει,
μπάτης να της τραγουδάει,
γλάρος να τη χαιρετάει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Μπόσινας Νίκος
19-10-2022 @ 21:06 | Πολύ καλό.
| | -Ειρήνη-
21-10-2022 @ 20:58 | Ωραίο τραγούδι με εναλλαγή στο ρυθμό και διαφορετική την τελευταία στροφή... έτσι είναι οι καρδιές, δεν πειθαρχούν σε διαταγές... και μπορεί να σεργιανίζει όσο θέλει ελεύθερη εδώ κι εκεί, αν κινδυνεύει από κάτι, είναι μονάχα οι άνθρωποι. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
