Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Παρελθόν
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130603 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Παρελθόν
 Αφιερωμένο.......στη πρώτη λευκή μου σελίδα...
 
Πόσες φορές έχω πει πως σε θα ξανακοιτάξω πίσω..
Πόσες φορές έχω προσπαθήσει να σκίσω τις κιτρινισμένες σελίδες
του βιβλίου μου,να φύγει αυτό το χρώμα που αφήνει η νικοτίνη πάνω τους,ο χρόνος..
Να φύγει αυτό το χρώμα από τη ψυχή μου..
Πόσες φορές έχω ανακαλύψει πως ξέρω τόσο καλά αυτές τις σελίδες..
Υπάρχουν μέσα μου,πάντα υπήρχαν..με ακολουθούν παντού.
Και τις γράφω πάλι,σε λευκές σελίδες μα σαν γυρνάω να κοιτάξω πάλι κίτρινες είναι.
Πόσες φορές έχω ευχηθεί να μην υπήρχαν αυτές οι άρρωστες σελίδες!
Τα λάθη μου,τα σημάδια που άφησαν πάνω μου..Η πυχτή σκιά τους ..ο εφιάλτης μου..

Μία φορά είπα να τις προσπεράσω κι ας με κυνηγούν.Έτρεξα κοιτόντας μπροστά.
Ανακάλυψα πως δε μπορούν να με αγγίξουν.
Δεν είναι τίποτα παρά μόνο άυλα
φαντάσματα που διακατέχουν το μυαλό μου.
Στάθηκα στην άκρη του δρόμου,αυτή τη φορά όρθια,όχι κουλουριασμένη.
Το κεφάλι μου κοιτούσε ψηλά ,δεν ήταν χωμένο μέσα στα χέρια μου...
Τις είδα να τρέχουν φοβισμένες..τις ακολουθούσαν η μοναξιά και ο φόβος μου..
Μια φορά είδα πως χωρίς αυτές δε θα ήμουν αυτό που είμαι.
Η πρώτη λευκή σελίδα του βιβλίου μου...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Dark Princess....
 
MASTER
22-09-2006 @ 10:21
::smile.:: ::up.:: ::yes.::
MARGARITA
22-09-2006 @ 14:01
Μια φορά είδα πως χωρίς αυτές δε θα ήμουν αυτό που είμαι.

Έτσι είναι Πριγκίπισσα θλιμμένη....χωρίς αυτές δεν θα είμασταν αυτό που είμαστε....με άγγιξε πάρα πολύ ::smile.:: ::smile.::
Μετέωρος Άγγελος
01-10-2006 @ 13:07
Το διαβάζω ξανά και στ' αυτιά μου επαναλαμβάνεται η απαγγελία της δημιουργού. Η αίσθηση τώρα ειναι πιο στέρεα σαν το διαβάζω ξανά και ξανά. Σαν βλέπουμε το παρελθόν να στρώνει πίσω απο τα βήματα μας το δρόμο της πορείας μας όλες οι ενοχές, τα λάθη, οι διαψευσεις ακούγονται να πλησιάζουν με βήματα τραχιά και ανέλπιδα. Κάθε που πας να ξεφυτρώσει ενα γεννιούνται δεκάδες, σαν να ξεπηδούν απο τη μνήμη...

Αληθινό πολύ...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο