| |
Ξέρεις, η νύχτα είναι κακιά
κι άμα σού κάνει χαρακιά,
χαρακωμένος θα ξυπνήσεις το πρωί.
Δε θες της νύχτας τα προικιά,
γέμισε μ’ άμμο τα σακιά,
να ’χεις ανάχωμα, τουπέ κι επιρροή.
Νύχτες επέρασες πολλές,
να τη θυμάσαι και να κλαις,
την, που σού παίρνει και σού δίνει τη ζωή.
Σε καταφύγιο ανασφαλές
κι εκτεθειμένο στις βολές,
όπου κι η ανάμνησή της, πια, φυτοζωεί.
Ξέρεις, σού πήραν τη χαρά
και μόνο αυτό τους αφορά,
στο χώμα να σε δουν χωρίς αναπνοή.
Για να ξορκίσουν την αρά,
στο πρόσωπό σου, φουκαρά,
αλλά, έννοια τους, κι ο Θεός για σένα προνοεί.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
