| |
Γεννήθηκα στα κλάματα
Χωρίς πολλά μαλάματα
Δεν τις ακούω τις προσβολές
Τον χρόνο χάνεις αν τις λες
Μα κάτι νιώθω ακόμη λείπει
Το φαρμάκι για τη λύπη
Ίσως άμα δε βρεθεί
Ένας κόσμος θ' αφανιστεί
Αν τα όνειρά μας ήταν πύρινα
Θα 'δινα την καρδιά μου, εκεί να πήγαινα
Η σοφία η δοσμένη θα επέλυε
Τα προβλήματα και τη διάλυση θ' απέτρεπε
Χρόνο δεν έχουμε για στίχους
Ώρα να σπάσουμε τους τοίχους
Ώρα ν' ακούσουμε τους ήχους
Να φύγουμ' απ' την αγκαλιά του ψύχους
Ώρα να σπάσουμε τους τοίχους!
Να πείσουμε πιστούς κι απίστους
Ότ' η Διχόνοια μπορεί να νικηθεί
Αν την Αγάπη μόνο βγάλουμ' απ' το κελί!
Γεννήθηκα μέσα στα φώτα
Κάθε ημέρα μία νότα
Αν η ζωή ήταν πεντάγραμμο
Κλειδιά θα 'κλεβα κι ας ήταν άνομο
Περιμένω στο σκοτάδι
Σ' έναν βράχο στο κύμα, βράδυ
Μια σκιά με λίγη σιγουριά
Να πλησιάσει μιαν άλλην άφοβα
Αν τα όνειρά μας ήταν πύρινα
Θα 'δινα την καρδιά μου, εκεί να πήγαινα
Η σοφία η δοσμένη θα επέλυε
Τα προβλήματα και τη διάλυση θ' απέτρεπε
Χρόνο δεν έχουμε για στίχους
Ώρα να σπάσουμε τους τοίχους
Ώρα ν' ακούσουμε τους ήχους
Να φύγουμ' απ' την αγκαλιά του ψύχους
Χρόνο δεν έχουμε για στίχους
Ώρα να σπάσουμε τους τοίχους
Ώρα ν' ακούσουμε τους ήχους
Να φύγουμ' απ' την αγκαλιά του ψύχους
Πάρε μια βαθιά ανάσα, πριν χαιρετηθούμε
Ίσως είν' η τελευταία, πριν εξαϋλωθούμε
Πριν γίνει κάποιος από 'μας αστέρι
Θα περάσουμε την πύλη χέρι χέρι
Ώρα να πάρουμ' όπλα κι όρη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
