| |
Άνιση για κείνους η ζωή
Στα αυτιά τους πάντα μια κραυγή
Το σκοτάδι τους χρωστάει φως
Και το ζητάνε διαρκώς
Μα πολύ αργεί
Δεν υπάρχουν για κείνους παραμύθια
Στο πρόσωπό του φτύνουνε αλήθεια
Μα ο κόσμος δε τη σέβεται
Το όνειρό τους καίγεται
Ναι, έγινε συνήθεια
Φορέσανε τις βέρες τους
Μα άσχημες οι μέρες τους
Πώς να τις αντέξουν
Υπέκυψαν στις σφαίρες τους
Ψυχρό το αίμα στις φλέβες τους
Για κάπου αλλού θα τρέξουν
Δεν υπάρχουν για κείνους παραμύθια
Στο πρόσωπό του φτύνουνε αλήθεια
Μα ο κόσμος δε τη σέβεται
Το όνειρό τους καίγεται
Ναι, έγινε συνήθεια
Ήταν ο Tigran και ο Arsen
Δυό ζωές στα "αν" και στα "δεν"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
