| |
Έγραψα ένα μικρό ποίημα
χθες το βράδυ στο σκοτάδι,
που δεν είχε ούτε ρίμα
ούτε λέξεις στο αλφάδι.
Τι! γραφή ήταν κι` αυτή
θησαυρός και άσπρο κρίνο
κι` ακουγότανε στ` αυτί
ένα θείο μαντολίνο.
Είχαν σβήσει τα φεγγάρια
μόνη, στ` ορφανό σεντόνι
που` χε ο έρωτας τ` αχνάρια
όλα σε σβηστή οθόνη.
Έγραψα τρεις λέξεις μόνο
να ξορκίσω το σκοτάδι
να ξορκίσω και το πόνο
κι` όλο της ζωής το φάδι.
Έγραψα χθες στα σκοτεινά
και μου έτρεχε ένα δάκρυ
για του έρωτα τα δειλινά
που έφυγε κι` εχάθει.
Κι` είπα γλυκά θα κοιμηθώ
μες σε βουνά αναμνήσεις
όνειρα τρανά θα δω
για πεθαμένες συνειδήσεις
Έγραψα χθες αληθινά
τρεις λέξεις στο χαρτί
κι` είπα, ποτέ δεν με πονά
η αύρα σου, χρόνε ληστή.
Κι` αγκάλιασα τις θύμησες
στης Καππαδοκίας χώμα
κι` είπα ότι αποθύμησες
εαυτέ μου, λίγο ακόμα.
Λίγο ακόμα και θα πας
η σε σπηλιά η σε σκήτη
εκεί θα γράφεις, θα μιλάς
με τον αποσπερίτη.
Λιτές γραφές προς το θεό
για όλα τα ερίφια του
ένα ποίημα να ειν μικρό
εκεί σιμά στη σκιά του.
31-10-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
