| |
Λείπεις, το σπίτι άδειο
κι` είναι πικρές οι ειδήσεις,
ένα σταθμό στο ράδιο
ζητώ για αναμνήσεις.
Λείπεις κι` έπιασε νυχτώνει
στ` άδειο μου το μαξιλάρι
μια απουσία που σκοτώνει
λες μας πήραν το φεγγάρι.
Λείπεις κι` εγώ γερνώ
μες σε γόμες σε μολύβια
κι` είχα κάτι να σου πω
απ` τα ίδια και τα ίδια.
Λείπεις, βράδια τόσα χίλια
λες και σβήσανε οι φάροι
λες και σβήσαν τα καντήλια
δεν πετούν λευκοί οι γλάροι.
Λείπεις κι` είμαστε καιρό
δυο στρειδάκια από πάντα
λείπεις, άκου σου μιλώ
για μια νεανική μπαλάντα.
Που είχε βιολιά τα μάτια σου
τ` ασήμια τα μαλλιά σου
λείπεις και τα παλάτια σου
ειν άδεια από τη σκιά σου.
Κι όλο μιλάω μοναχή
σ` ένα μικρό μολύβι
λείπεις κι` έκανα προσευχή
ότι μικρό με θλίβει.
Φύγαν τα τρένα νωρίς
έμεινα μόνη στο σταθμό
λείπεις και δεν μπορώ
να τον ζεστάνω το καημό.
Βραδιάζει, νυχτώνει, τ` ακούς
πάνε τα πουλιά στη φωλιά
κι` εγώ μιλάω στους θεούς
στ` άσπρα μου τα χαρτιά.
Γιατί σκοτώνει η απουσία
κι` έχω ένα δάκρυ στολίδι
λείπεις κι` η φαντασία
δεν ειν το δαχτυλίδι.
Που μοιραζόμαστε καιρό
μπορεί και χίλια χρόνια
λείπεις και δεν μπορώ
δίχως τα μαλλιά σου χιόνια.
2-1-2002
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
