| |
Κι` αει καρτέρει, αι καρτέρει, αχ πανώρια μου εσύ
γη μου, ρίζα και λημέρι, στάχυ, κύμα και κρασί.
Αχ! πατρίδα μου, συ μάνα και γαλάζιο του ουρανού
περιστέρια στην αλάνα, αχ! πατρίδα του καημού.
Ρωμιοσύνη μου ψυχή μου, πέτρα, ξέρα ,φως και φάροι
Ρωμιοσύνη μου πληγή μου, λαβωθήκανε οι γλάροι.
Στου Αιγαίου τα ξωκλήσια, άναψαν χίλια κεριά
ρόδα, κρίνα, κυπαρίσσια και σαν πρώτα αρχοντιά.
Κι` αει καρτέρει, αει καρτέρει, ρούχο άσπρο νυφικό
στα λιακωτά ένα αστέρι, ρούχο που` χω δανεικό.
Λυγερή μου, πέρδικα μου, πάρε δίκοπο μαχαίρι
σαν θα βλέπω τα παιδιά μου, με τη γαλανή στο χέρι.
Δάκρυ μη στάξει και λυγώ, στις θύμησες πνιγμένη
πατρίδα να` χω ν` αγαπώ, μόνη αυτή στην οικουμένη.
Πάρτε ντουφέκια και σπαθιά, ζουλάπια να κρυφτούνε
στου Κολοκοτρώνη τη θωριά, μεις μόνο προσκυνούμε.
Χρυσοκίτρινο μου φύλλο και Αιγαίου του θεού
μια γραφή θέλω να στείλω, όλη του Αγαρηνού
Ετούτα εδώ τα χώματα, τα` χουν οι ποιητάδες
και της θαλάσσης χρώματα τα` χουμε οι μανάδες.
Βγάζουν οι πλάτανοι κλωνιά, θα βγάζουνε αιώνια
κι` είναι η γη μας λεύτερη, βασιλικός σ` αλώνια.
Κι` αει καρτέρει, αει καρτέρει, ούλοι οι εχθροί μας ούλοι
ένα αμάνικο μαχαίρι κι` είναι σημερινό το Σούλι.
Αγαρηνά μαύρα σκυλιά, εδώ ηχούν τα σήμαντρα
κι` έχουμε μεις δαδιά, καριοφύλια και σύρματα.
Εδώ μιλά η Ρωμιοσύνη, ειν το Αιγαίο η ψυχή μας
αν χρειαστεί η ανδρειοσύνη, μακριά θρασίμια από τη γη μας.
7-11-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
