| |
Ήσουν στάχυ και πηγή
ήσουν ο κόσμος όλος
η μόνη μου αναπνοή
της εκκλησιάς ο θόλος.
Ήσουν όλα τα πουλιά
κι` όλης της γης τα πλοία,
ήσουν τα ακριβά φιλιά
της νιότης η μαγεία.
Ήσουν μέλι και γιασεμιά
βασιλικός και πετιμέζι,
του έρωτα η ανασαιμιά
της Κυριακής ζεστό τραπέζι.
Ήσουν και τι δεν ήσουν
λαχτάρα, πόθος στη ψυχή ,
σαν το κορμί τυλίξουν
τον έρωτα σ` ένα καρφί.
Μια θάλασσα, ήσουν πλατιά
γλυκιά της αύρας δοξασία
όταν ερχόταν η βραδιά
θεός μαζί κι` αθανασία.
Άγριο μελίσσι και καημός
άσπρα άγρια, άτια,
της καρδιάς ο σπαραγμός
όταν την έκανες κομμάτια.
Σώμα μου, φιλί μου και ψυχή
τα δυο γλυκά σου χείλη,
φιλί, φιλί, κορμί, κορμί
στρειδάκι και φιτίλι.
Πουλί που πέταξε μακριά
μες στους αιώνες εχάθει
κι` έμεινε κείνη η χαρακιά
πρώτη αγάπη γράφει.
Ήσουν μικρός, ήσουν παιδί
με νιότης το τρισάγιο
μες στη ψυχή ένα δαδί
σβηστό κερί, σε άγιο.
Ήσουν, κι` έφυγες μακριά
τρέξαν ποτάμια δάκρυ
κείνη του έρωτα η σαιτιά
που όλο μιλά και γράφει.
Έγινες θύμησες γλυκές
κι` όμορφες αναμνήσεις
εκείνες τις μοναδικές
του κορμιού στερήσεις.
Άφησες πίσω μια βραδιά
κι` ήταν η νιότη τόση
πήρες μαζί και τα κλειδιά
έρωτας που` χει κλειδώσει.
10-11-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
