| |
Ζητώ απ΄τη θάλασσα
Γαλάζια γράμματα / σου στέλνω με αλμύρα
και λίγους κόκκους / απ΄ την άμμο την ξανθή,
σκαστά οράματα / της χίμαιρας που πήρα
πλέκω με φλόκους, / μες στον νου να υφανθεί
Κοιτώ κατάματα / τον ήλιο και το φως του
σιμά στο κύμα / με συναίσθημα μεικτό,
γυρεύω θάμματα / στο έλεος τ’ αγνώστου
κι ελπίδας σήμα, / ας ισχνό, μα υπαρκτό…
Μα όμως κρίματα / στη σκέψη μου ξανοίγουν
βαραίνουν μνήμες / πληγωμένων μου στιγμών
γίνονται νήματα / και βρόγχοι που με πνίγουν
στίχοι και ρύμες / θρηνεμένων στεναγμών…
Ζητώ απ΄ τη θάλασσα / στον πάτο να με πάρει
σκληρά μ’ αγγίζει / κάθε μαύρη συλλοή,
τόσα που χάλασα, / κακό θα ‘μαι κουφάρι,..
και πώς μ’ αξίζει / να τη δρέπω τη ζωή ;
…
Και ιδές ! Το κύμα της / γλυκά μ’ αναπτερώνει
γίνεται φίλιο, / σύμμαχός μου κι αδερφός,
με κάνει κρίμα της, / σαν βράχο με πετρώνει,
κάτω απ’ τον ήλιο, / να με λούζει απ’ το φως !
-.-
(2017)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
