Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Φυγάδες
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129805 Τραγούδια, 269232 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φυγάδες
 Καλό βράδυ σε όλες και σε όλους. Χρόνια πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουν.
 
Αχ, βέρσα αλογάριαστα, ποτές να μην τ' αρθρώναμε,
και διάξεις ασυλλόγιστες, κάλλιο λειψές να μέναν,
παρά που στη ζαβάδα μας, σε τόπους που κανέναν,
δεν έχουν γυρισμό, βρώμια, μουχλά, τα βαραθρώναμε.

Τώρα που είναι πια αργά, βαθιά, δες πως λαχταράμε,
ξοπίσω τους να τρέξουμε, να σιάξουμε τα λάθη,
αυτά που τα μαστόρεψαν, συνερισιές και πάθη,
κι απ’ τους φυγάδες, κάποιους πίσω, να φέρουμε ζητάμε.

Μα είν’ αβόλετο, αφού, ομοιώσαν με τα κύματα,
που σουρντιστά απλώνονται και που ποτές δε σβήνουν,
και μιας βρωμούσας θάλασσας, τη γλίντζα, την αφήνουν,
στης θύμησης τις άμμουδες, σε παραφρές μ' αιστήματα.

Αν δεν το αποκόψουνε, ψυχόρμητα να ρίχνουνε,
κατάλερούς τους χόχλακες, σε στύγινη αρμύρα,
πως το προσμένουμε, μαθές, η μοναξιά μας κλήρα,
να έχει διάφορη απ' των που γιάδα θάνου πίνουνε;

Αν κεια τα βρωμολίθαρα, αντίς να τα πετάξουμε,
ευτύς, στις δράκες πιο πολύ, τα παίζαμε με σκέψη,
ώσπου άπαστρο πέλαγο, σταλιά να γαληνέψει,
μπορεί, να βρίσκαμε αδειά, φυγάδες να συνάξουμε.

Και τα ογρά κατεβατά, κάπως τυφλά που γράφτηκαν
μαγαρισμένα και θολά, με πέννα την αμάχη,
μπορεί και να εσβήνονταν, πριν πιάσουν ριζοβράχι,
σαν να 'ταν από βύσαλα, για γούστο που πετάχτηκαν…

Τι, αν μια θαλασσόβραση, σοδέβουμε αδιάκοπη,
σαν μας βαστά εζιέτι, σε χούγια ανάρμοστά μας,
τις ζουγραφιές θα τρέμουμε που θα 'χουμε μπροστά μας,
και άλλη δε θα χρώνουμε, μ' ίδια μανιέρα, νιόκοπη...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
-Ειρήνη-
25-11-2022 @ 17:20
Εξαρτάται... Αν δεν πάρει κανείς πίσω τα λόγια του θυμού, σημαίνει ότι τα εννοούσε, ήταν κάτι παραπάνω από μια στιγμιαία έκρηξη. Οπότε καλό είναι να μην τα ξεχνά αυτός που τα δέχτηκε, για λόγους αυτοπροστασίας. Από την άλλη, είναι μίζερο να περνάει κάποιος τη ζωή του μνησικακώντας. Και η μιζέρια είναι εθιστική... και κάνει τη θάλασσα της ψυχής να μοιάζει με έλος...
Στοχαστικό και με πολλά νοήματα το ποίημά σου, δοσμένα με επιτυχημένες μεταφορικές εικόνες!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο