Πόσο λίγο κρατίσανε τα αισθηματα σου για μενα...
Είναι απίστευτο εκεί που μου έλεγες οτι 8α με περιμένεις ότι είσαι τρελός για μένα ότι θ εκανες τα πάντα για μένα...Εφανίζετε εμπόδιο κ εσύ τα κρεμίιζεις όλα με την πρωτη κουβέντα
Δεν το ξέρεις όμως αγάπη μου ότι οι άν8ρωποι είναι κακοί,ζηλεύουν τους ευτυχισμένους.
Δεν το ήξερες και έπεσες στην παγίδα που μας έστεισε.
Κ αφού ήρθαν όλα τόσο απρόσμενα κ χωρίσαμε ξαφνικά δεν πρόλαβα να σου πώ να προσέχεις
και ότι δεν πρέπει ν επιρεάζεσαι απο τους άλλους.Σε μάγεψε η μαγκιά του κ τον έκανες φίλο σου όταν θα καταλάβεις όμως ότι έκανες λάθος επιλογή εύχομαι να μην είναι αργα για επιστροφή στην πραγματικότητα γιατι τώρα ζεις σε ένα κόσμο που το μόνο που υπάρχει είναι να δείξεις ότι κάποιος είσαι για μένα όμως ψυχή αυτό δεν έχει σημασία το αντέχω όμως κ σε βλέπω συνεχώς να αλλάζεις κ ίσως ν γίνεσε ένα άτομο οπως όλοι οι υπόλοιποι στην ηλίκία σου κ τότε δεν 8α είσαι ξεχωριστός τίποτα δεν 8α έχω ν ξεχωρίζω πάνω σε σένα ίσως ν μου προκαλείς αντιπάθεια όπως όλοι οι υπόλοιπη.
Θυμάμαι όταν γνωριστίκαμε έλεγα ότι δεν εχω ξαναγνωρίσει κάποιον σαν και σένα.
Είχαμε τόσα κοινά...Ακούγαμε την ίδια μουσική.Θυμάμαι μια νύχτα που μιλούσαμε στο
τηλέφωνο και μου έβαζες τραγούδια και μου έλεγες σ τ αφιερώνω.Βγέναμε στα μπαλκόνια μας και κάναμε ευχές στα αστέρια,βλέπαμε το φεγγάρι,ήταν πανσέληνος.Πόσο όμορφες,μαγικές ήταν εκείνες οι βραδιές.Ήταν ελάχιστες αλλα με έκαναν να σε ερωτευτώ και τώρα εσυ με έδιωξες...
Θ καταλάβεις όμως κάποτε κάποια μέρα ψυχή μου ΄τι άνθρωπος είμαι....όμως θα είναι αργά.
