| |
Άνθη σε ραίνω
Άνθη σε ραίνω με βοτάνια μαγικά
της θλίψης τον καημό σου να σκεπάσεις,
φίλτρα ζωής από μπουμπούκια δροσερά
και λησμονιάς καρπούς για να ξεχάσεις.
Τα δάκρυα σαν αθάνατο νερό
στην άκρη των χειλιών σου θα αφήσω,
και στης σιωπής το κάστρο σου θα ‘ρθώ
τη μαύρη μοναξιά σου να γκρεμίσω.
Και θα ‘ναι η αγάπη μου ελιξίριο ζωής
που μ’ όσο πάθος μ’ απομένει θα σου δώσω,
να σπάσουν κρίκοι και κουβάρια της σιωπής
με το γλυκό μου «Σ’ αγαπώ», σαν σ’ ανταμώσω !
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
