την ευτυχία σταλα στάλα και με υπομονή να την πίνεις
διότι του ανθρώπου τη ζωή μονο η υπομονή την αυξάνει
μήν ξεχνας γλάστρα πως είσαι ξερή και με τρύπιο τον πάτο
μπόλικο παίρνεις νερό κι ολο χάνεται φεύγει απ’ την τρύπα
βλέπεις το χώμα ξερό δεν μπορεί το νερό να κρατήσει
στάλα σταλιά αν υγρανθεί και φουσκώσει ετσι και μαλακώσει
τότε οσο θέλει νερό θα κρατά μιά χαρά θα χορταίνει.
