μερικες φορες νιωθω καταρραμενος
ειμαι σαν την ταλαντωση του τοξου
που ξαναγυρναει παντα στην αρχικη θεση του
ειμαι σαν τον διψασμενο που πινει νερο
και δεν μπορει να ξεδιψασει
ειμαι σαν τον ερωτοκτυπημενο
που τα αισθηματα του δεν βρισκουν ανταποκριση
ειμαι σαν την κλεψυδρα που τελειωνει η αμμος
και την γυρνας να κανει αντιστοφη πορεια
και ξανα και παλι
ετσι ειναι φιλοι με το γραψιμο
γραφω μεχρι να κορεστω
κι υστερα η αναγκη ξαναερχεται
οι αφορμες οι λογοι οι αιτιες
και ξαναγραφω
μεχρι να φυγει ο πονος λεω
αλλα ο πονος δεν φευγει
τσιμεντωθηκε
κι εγω αλλο τροπο δεν βρηκα
στο περασμα των χρονων
παρα το γραψιμο
την ενεργη αντιδραση
να σωσω την παρτιδα
κι ας μην μπορω να την κερδισω
Μερικες φορες νιωθω ευλογημενος
που μπορω να δινω υφη στα ονειρα μου
που καταφερνω να δινω διεξοδο στα αδιεξοδα μου
που οι παραιτησεις μου δεν γινονται δεκτες
που καθε φορα διακρινω και μια καινουργια ρωγμη
στον τοιχο που με περιοριζει
Ναι νιωθω ευλογημενος γιατι με το να δημιουργω
ανοιγω διαυλο με το θειο
επικοινωνω με τον πανσυμπαντικο εγκεφαλο
κατανοω ας πουμε οτι πρεπει να ειμαι μοναχικος
αντικοινωνικος να μην με ενδιαφερει η καθημερινοτητα
και να ασχολουμαι με τις βασικες μου αναγκες μηχανικα
για να εχω αρκετο ελευθερο χρονο για το αλλο.
Κατανοω οτι υπαρχει κατι αλλο
περα απο αυτο που πιανουν οι αισθησεις μου
κι η λογικη μου
Θελει τροπο να το κανω να βγει εξω
να εναρμονιστω
κι ενας τροπος ειναι το γραψιμο
ενας τροπος να ξεκλειδωσω
να ελευθερωσω την ψυχη μου
