| |
Την (τελευταία) προπαραμονή Πρωτοχρονιάς που ήμασταν μαζί, μια απέραντη γοητεία πλημμύριζε την ψυχή μας. Η ατμόσφαιρα γύρω μας ήταν εορταστική κι η βραδιά γαλήνια κι ολόφωτη.
Καθώς περπατούσαμε στο δρόμο δίχως ν΄ανταλλάξουμε λέξη, κάποια στιγμή γύρισα και σε κοίταξα· ήσουν ήρεμη αλλά με κάτι φευγαλέο στο ωραίο σου μέτωπο.
Και τα μάτια σου ήταν κατάπληκτα και πιστά...
Ξαφνικά μου είπες, ανασαίνοντας βαθιά, ότι το ειδύλλιό μας είχε δώσει λαβή για σχόλια, όχι κολακευτικά !
Κι ότι η ζωή μας δεν θα είναι πια φωτεινή και όμορφη…
Πέρασαν μερικές στιγμές αμηχανίας κι ύστερα, έχοντας το μυαλό μου χαμένο μέσα στις σκέψεις μου, έστρεψα το βλέμμα μου ψηλά κι είδα ότι τ΄άστρα τρεμόπαιζαν στο βάθος του ουρανού…
Τότε συνειδητοποίησα, νιώθοντας πικρή απογοήτευση, ότι το βαθύ αίσθημά μας είχε πάψει πια να υπάρχει…
Κι οι καρδιές μας έμοιαζαν με σβησμένο ηφαίστειο…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
