| |
Ξοδεύω τα χρόνια
Κατασπαράσσοντας
Την ψυχή μου
Φωνάζοντας στον εαυτό μου,
- Είσαι γελοίος,
- Είσαι άχρηστος,
- Είσαι μία αποτυχία
Χαμένος μέσα σε
Σενάρια τρομερά
Γεμάτα πόνο
Για 100 ανθρώπους
Σε ένα μικρό κομμάτι
Της απέραντης γης
Καταστρέφω την υγεία μου,
Δουλεύω σα σκύλος
Πνίγω την αληθινή μου φωνή,
Σκοτώνω τα θέλω μου
Αρρωσταίνω και πονώ
Κάθε μέρα πέφτω
Όλο και πιο χαμηλά,
Τόσο που δε ξέρω πια
Ποιος είμαι
Βυθίζομαι ξανά και ξανά
Σε σκέψεις γεμάτες λεπίδες
Και συντηρώ αυτόν τον
Παραλογισμό
Μένοντας στα άγχη
Κολλημένος
Όμως αυτές τις μέρες
Κάτι άλλαξε
Μία μικρή ηλιαχτίδα
Με ακουμπά γλυκά,
Σιγά σιγά, καταλαβαίνω,
Λίγο λίγο αρχίζω,
Αναπνέω κλεφτά τον αέρα
Της συνειδητοποίησης,
Την αύρα της γνώσης
Του αναπόφευκτου,
Προσεγγίζω δειλά
Τον οίστρο του θανάτου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
