| |
Στις ανηφόρες της ζωής
Κάθε πρωί όταν κινώ
να πάω στην δουλειά μου
απ΄το σχολειό απέναντι
την γαλανόλευκη θωρώ
κι ανοίγει η καρδιά μου...
κι ανοίγει η καρδιά μου.
Όταν η καμπάνα ακουστεί
αγάλλεται η ψυχή μου
όρθρος σαν αρχίσει το πρωί
να πώ την προσευχή μου...
να πώ την προσευχή μου.
Στις ανηφόρες της ζωής
με θάρρος προχωράμε
ολημερίς πασχίζουμε
μα πίσω δεν γυρνάμε
όσα εμποδια κι άν βρεθούν
όλα τα ξεπερνάμε.
Άνθρωποι μιλλιούνια το πρωί
πάνε στην δουλειά τους
για το μεροκάματο
να ζήσει η φαμελιά τους...
να ζήσει η φαμελιά τους.
Άνθρωποι της εργατιάς
του μόχθου του αγώνα
άνθρωποι της φάμπρικας
τού κάμπου του ελαιώνα...
τού κάμπου του ελαιώνα.
Στις ανηφόρες της ζωής
με θάρρος προχωράμε
ολημερίς πασχίζουμε
μα πίσω δεν γυρνάμε
κι όσα εμπόδια κι άν βρεθούν
όλα τα ξεπερνάμε.
Ο ιδρώτας αργοκυλά
πάνω στα μέτωπά μας
και την Ελλάδα έχουμε
βαθιά μέσ΄στην καρδιά μας...
βαθιά μέσ΄στην καρδιά μας.
Μα η ανηφόρα της ζωής
όλο τραβά μπροστά μας
πασχίζουμε να ξορκίσουμε
όλοι τον δαίμονά μας...
όλοι τον δαίμονά μας.
Στις ανηφόρες της ζωής
με θάρρος προχωράμε
ολημερίς πασχίζουμε
μα πίσω δεν γυρνάμε
κι όσα εμπόδια κι άν βρεθούν
όλα τα ξεπερνάμε...
Κι-ό-σα-ε-μπό-δι-α-κι-άν-βρε-θούν
ό-λα-τα-ξε-περ-νάμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
