| |
Ποιος στην ομίχλη βλέπει τόσο καθαρά,
όσο ξεκάθαρα αισθάνεται ανάγκη,
δεν είναι όλα πάντα στην ζωή γλυκά,
κι όσα ζητάμε τα ονομάζουμε αγάπη.
Αυτή η νεράιδα που πάντα θα διψά,
το όνομά της έχει κλέψει με το δάκρυ,
μα κάπου υπάρχει μια άσχημη γριά,
που κρύβει πάντα την ταυτότητά της..
Περνάει στην λίμνη κάθε τόσο και γλυκά,
της ομορφούλας το χατίρι θα το κάνει,
θα φύγει δίχως ούτε ένα ευχαριστώ,
χωρίς παράπονο θα έρθει αύριο πάλι.
Σε μια γωνία είναι σκυφτή και την ρωτώ,
γιατί την όψη σου αλλάζεις με εκείνη,
εσύ που είσαι σαν το διάφανο νερό,
ολη την δόξα να την παίρνει εκείνη.
Και μου είπε "είμαι το νερό που ξεδιψώ",
μια ευτυχής και πλούσια όσο να δίνει,
της λέω νομίζω οτι θα σε ερωτευτώ,
και τότε μου 'πε "έτσι είπε και εκείνη!".
Μα τότε πες μου πως να μοιάσω σε αυτό,
που τόσο αρχοντιά και ομορφιά σου δίνει...
μου λέει θα πρέπει άμα θέλεις φυσικά,
να γεύεσαι την γεύση του άλλου όταν δίνεις.
-Μα μήπως έτσι είναι η γλύκα δανεική,
και μόνη σου σε μια γωνιά θα ξερογλύφεις,
-Μου λέει αμα θέλεις να σου δώσω όσα σε αυτή,
που ξερογλείφεσαι και φόβο μου μυρίζεις.
Ψεύτικη η ανάγκη σου που σε χρεωκοπά,
και η όρασή σου σε προδίδει επίσης
σε εκείνη βλέπεις όλα όσα επιθυμείς,
την δόξα που εκεί ζητάει εκείνη.
"Εγώ δεν έχω καμιά ανάγκη για όλα αυτά,
και τίποτα ποτέ δεν μου έχει λείψει,
με αφήνουν ήσυχη όσοι δεν βλέπουν όλα αυτά,
και δεν τους έχω εννοείται ενοχλήσει."
Της λέω συγγνώμη όλα είναι ξαφνικά,
μου λέει δεν βλέπεις όσο έχει την ομίχλη,
μα αν με πιστέψεις και το θες πραγματικά,
στην διάθεσή σου μ'ένα φύσημα να φύγει.
Τότε θα είμαι σαν το διάφανο νερό,
για εσένα και για όποιον το ζητήσει,
σε κοινή θέα άσε με τώρα να κρυφτώ,
γιατί η όψη μου, με βία δεν μαγνητίζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
