| |
Ας γράψω ημερολόγιο όχι και άλλο ποίημα,
κάτι απλό, κοινότυπο και ας μου βγει με ρήμα...
Τώρα στις 2 του μηνός, 2 Φεβρουαρίου,
νιώθω σαν να 'μαι το κοινό, κακόγουστο αστείου...
Με άφησαν πάλι απλήρωτο, στις λέξεις κρεμασμένο,
δίχως να ενδιαφέρονται στο πως τα καταφέρνω.
Ίδιοι που 'κάναν κριτική και δίναν υποδείξεις,
σε πράγματα ανούσια... τι ψάχνεις να αποδείξεις;
Μα δεν βαριέσαι η ζωή είναι μία πορεία,
με υπομονή και επιμονή γράφεται η ιστορία.
Με λύσεις στα προβλήματά, με ιδέες μες στους στίχους,
και με μεγάλα όνειρα που γράφονται σε τοίχους...
Έχω δικό μου προορισμό και κάτω δεν το βάζω,
κι αν άδικα μου φέρονται, στ' άδικο δεν τρομάζω.
Δεν με αλλάζουν οι καιροί, ούτε οι ευκαιρίες,
είναι τα θέλω μου δεσμά και απαιτούν θυσίες.
Έτσι εγώ δημιουργώ, δεν βρίσκομαι σε στάση,
και ταξιδεύω όπου η ζωή, ζητάει να με φτάσει.
Έτσι παίρνω μαθήματα από παλιά ως τώρα,
και νιώθω πάντοτε καλά... με της ζωής τα δώρα.
Μα στο ημερολόγιο π' αφήνω σημειώσεις,
δεν στέλνω mail για δουλειά, ούτε κάνω δηλώσεις...
Μονάχα λέω για τη ζωή τι νιώθω και τι φτιάχνω,
Να δείξω προς τα κείμενα που λέω υπογράφω.
Να σημειώσω τώρα εδώ, ότι αυτά τα γράφω,
από το βουνό που 'χω διαβεί, με στόχο να με ἄρχω.
Από ψηλά παρατηρώ, ο ήλιος με ζεσταίνει,
και εγώ τώρα χαμογελώ, ό,τι κι αν συμβαίνει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
