| |
Με δυο φιλιά μεθύσαμε
στα στάχια και στον ήλιο
τα πάθη προσκυνήσαμε
για ναχουμε βασίλειο.
Το πιο βαθύ αναστεναγμό
στην άμμο ξαπλωμένοι
για της αγάπης το καημό
στη δίψα βουτηγμένοι.
Σμίξαμε τις ανάσες
και φτιάξαμε τραγούδι
στου έρωτα τις στράτες
κόψαμε ένα λουλούδι.
Κορμί, κορμί, φιλί, φιλί
τα σώματα αλυσίδα
του πόθου ήταν διαδρομή,
μια ανεξίτηλη σελίδα.
Μακρύ ατέλειωτο το βράδυ
σαν αγαπούσε η νιότης
κι` έπλεκε το υφάδι
του έρωτα η αθωότης.
Με το κόκκινο φουστάνι
που` χε χίλια δυο κουμπάκια
να` χει ο έρωτας γιορντάνι
χωρισμού, που ήταν φαρμάκια.
Κολλημένοι σαν τα στρείδια
---δεν θα χωρίσουμε ποτέ,
έφυγε ο έρωτας ταξίδια
εαυτέ μου εσύ κουτέ.
Το πρώτο της αγάπης σκίρτημα
είναι πλάτανος ριζώνει
στο τελευταίο φίλημα
θα παίζει στην οθόνη.
Στην άμμο πάνω τη χρυσή
σαν έφυγε το καλοκαίρι
στέγνωσε το φιλί
κι` οι θύμησες μαχαίρι.
Μαχαίρι γίνανε για χρόνια
το άρωμα του όλη η ζωή
του έρωτα ήταν η κολώνια
και ένα δάκρυ στο χαρτί.
Παλιώνει κι` ομορφαίνει
κι` ειν οι θύμησες βιολιά
παλιώνει κι` ομορφαίνει
και ζωγραφίζει δυο παιδιά.
5-2-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
