| |
Έχασα τον εαυτό μου
Μές στην νύκτα...
Κάθε νύκτα...
Ψάχνω να βρώ...
Ένα φώς να δώ.
Τά βήματά μου να οδηγήσω
και μακριά να φτερουγίσω
με καπνό και με ποτό
ποιός είμαι τί γυρεύω εδώ...
ποιός είμαι τι γυρεύω εδώ.
Έτσι είναι η ζωή μου
χωρίς φαντασία
χωρίς κανένα όνειρο
χωρίς φιλοδοξία...
χωρίς φιλοδοξία.
Έγινε πέτρα η καρδιά μου
πέθαναν τα όνειρά μου
έχει θολώσει το μυαλό μου
έχασα τον εαυτό μου.
Κάθε μέρα...
Όλη μέρα...
Με την σκέψι στην δουλειά
σαν νά΄χω βάλει στον λαιμό μου μιά θηλιά
τον εαυτό μου σε μιάν άκρη έχω αφήσει
τον παίρνω πάλι όταν έρχεται η δύση
και πηγαίνω σε σοκάκια και σε δρόμους σκοτεινούς
λίγη χαρά να πάρω στο ποτό και στους καπνούς...
λίγη χαρά να πάρω στο ποτό και στούς καπνούς.
Απ΄τους δρόμους σαν περνάω
τους γνωστούς μου χαιρετώ
κι όταν με ρωτούν πού πάω
μία βόλτα απαντώ...
μία βόλτα απαντώ.
Έγινε πέτρα η καρδιά μου
πέθαναν τα όνειρά μου
έχει θολώσει το μυαλό μου
έχασα τον εαυτό μου.
Κι όταν πλέον σουρουπώνει
και αρχίζει να νυκτώνει
σε δρομάκι σκοτεινό
πάω την χαρά να βρώ...
πάω την χαρά να βρώ.
Κυρά ζωή με πέταξες
πέρα σε μιά άκρη
όμως πλέον ξεπέρασα
τον πόνο και το δάκρυ...
τον πόνο και το δάκρυ.
Έγινε πέτρα η καρδιά μου
πέθαναν τα όνειρά μου
έχει θολώσει το μυαλό μου
έχασα τον εαυτό μου.
Έ-χει-θο-λώ-σει-το-μυα-λό-μου
έ-χα-σα-τον-ε-αυ-τό-μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
