| |
Ήταν τσιμπημένη. Με επιφύλαξη.
Είχαν μιλήσει λίγο για πολλά. Πολύ, για λίγα.
Γι’ αυτήν ήταν η ευκαιρία να παρουσιαστεί αλλιώς, να γίνει αντιληπτή, όπως θα ήθελε, κατανοητή όπως βαθιά και γοερά επιθυμούσε.
Να ιδωθεί ξεκάθαρα - μέσα από τα μάτια της ξένης. Μιας ξένης που έμοιαζε, σαν καθρέφτης γυμνής ψυχής, να αντανακλά όσα απελπισμένα επιθυμούσε να βιώσει, να είναι, αλλά και τους πιο βαθιούς της φόβους.
Κατανόηση, με γλυκιά, ελαφριά και συγχωρητική ματιά στα λάθη τα ανθρώπινα, τη σύγχυση, την διαδικασία ανακάλυψης και αποκάλυψης του εαυτού της σε αυτή και την ίδια.
Την απόλαυση, παρά ταύτα και πάραυτα.
Της ζωής, του ατόμου της, εκείνης και αυτής.
Της διάδρασης.
Της γέννησης.
Του άγχους αποδοχής.
Της αποδοχής.
Φόβος. Απόρριψης - που λύνεται, αποδομείται και ελευθερώνεται.
Φόβος. Της επιρροής.
Της χρήσης για αποφυγή του εαυτού, της και εκείνης.
Φόβος της πραγμάτωσης των μοτίβων της χρήσης, αποφυγής, φυγής και πόνου.
Πόνος. Της απώλειας που αν είναι να έρθει ας έρθει. Τώρα. Νωρίς. Χωρίς (σχεδόν χειροπιαστά) όνειρα.
Ήταν τσιμπημένη. Χωρίς ελπίδες. Χωρίς όνειρα. Χωρίς ευθύνες.
Η πραγμάτωση της αλήθειας της, αυτής και εκείνης.
Πάραυτα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
