| |
Αναρωτιέμαι τι είμαι εγώ
μήπως και είμαι η σκιά μου,
ή μία ερωτευμένη με την ύπαρξη ηχώ,
από την σκόνη μου στο μέλλον σε ένα δάσος.
Σίγουρα είναι ο κόσμος μια κοιλάδα,
σε μια κτίση που σωπαίνει σα νεκρή,
στο κέντρο μια σταγόνα διάφανη ζητά,
καποιον ωραίο λυτρωτή για να την πιει.
Μην είναι δάκρυ αλληλεπιδράσης ψυχων
η μία σταγόνα απ την πρωινή δροσιά τους,
μοιάζουνε ίσες ως προς τον λυρισμό,
μα και την ματαιοτητά τους.
Ίσως να είναι και οι δύο ενωμένες,
χωρίς να ξεχωρίζει η μία από την άλλη,
σαν την ζωή που τόσο απέραντα αγαπώ,
μα και τον πόνο για όσα πρέπει να μου μάθει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
