| |
Σάν σκοτεινιάσει ο Ουρανός
Σάν σκοτεινιάσει ο Ουρανός
ο Ήλιος σαν βασιλέψει
μακριά πετάει το μυαλό
κι ο Νούς...
κι ο Νούς θα ταξιδέψει.
Θα πάει σε μέρη μακρινά
σε χρόνους περασμένους
όπου νοσταλγήσει...
όπου νοσταλγήσει η καρδιά
σε τόπους αγαπημένους.
Έτσι είναι η ζωή
έχει καημό και πόνο
από το βράδυ ώς το πρωί
όταν σε βρίσκει μόνο.
Όπου πετάει το μυαλό
ο άνθρωπος δεν φτάνει
ώσπου να πνίξει τον καημό
και η σκέψη να βρεί λιμάνι...
και η σκέψη να βρεί λιμάνι.
Η μέρα σαν φύγει μακριά
η νύκτα σαν πλακώσει
σκοτεινιάζουν τα βουνά
αργεί να ξημερώσει...
αργεί να ξημερώσει.
Έτσι είναι η ζωή
έχει καημό και πόνο
από το βράδυ ώς το πρωί
όταν σε βρίσκει μόνο.
Τότε πονάει η καρδιά
γιά τα περασμένα
γιά όσα βρίσκονται μακριά
παλιά κι αγα...
παλιά κι αγαπημένα.
Μέχρι νά΄λθει το πρωί
πού ο Ήλιος ανατέλει
έχει ένα βάρος η ψυχή
και γίνεται...
και γίνεται κουρέλι.
Έτσι είναι η ζωή
έχει καημό και πόνο
από το βράδυ ώς το πρωί
όταν σέ βρίσκει μόνο.
Α-πό-το-βρά-δυ-ώς-το-πρω-ί
ό-ταν-σε-βρί-σκει-μό-νο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
