| |
Κάτω απ' τη σύνοδο τών άστρων
μεθυσμένες οι πέτρες χαμογέλασαν·
κράτησαν για λίγο το πλήρωμα τού Χρόνου
στην αινιγματική τους ματιά
και μιαν ανάμνηση στην αμφίβολη σιωπή τους.
Αίφνης τα φώτα άστραψαν ανάμεσα
στα ισχνά φυλλώματα και μια σημαία
νοσταλγίας ανέμισε αναθαρρημένη
κάτω απ' τη λησμονημένη
Πύλη τών αισθήσεων.
Η γαλήνη τής νύχτας στάθηκε
χαϊδεύοντας την μελαγχολική σκιά
τών αγαλμάτων μέχρι που χάθηκε
ξαφνικά μέσ' στον θόρυβο
ενός εμμονικού διλήμματος που πλησίαζε
φορτωμένο καπνό και σκόνη.
Τρομαγμένα τ' άστρα σκόρπισαν
στο άπειρο του κενού κι οι πέτρες
στροβιλίστηκαν ανήμπορες ξανά
στην αναπόφευκτη δίνη τού Χρόνου,
πολύχρωμες ελαφρόπετρες μιας χρήσης,
σταθερές αξίες χρυσοσκονισμένων ονείρων.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
