| |
Να σε πεθαίνουν
και να αντιστέκεσαι,
να τραβάς στο βουνό
ίσια επάνω στη
στέγη του κόσμου.
Με συντροφιά το άρωμα
το άρωμα σου.
Να σε πεθαίνουν
να μην μιλάς
μόνο να αναπνέεις
σκόνη.
Μα εσύ το ήξερες καλά
ποτέ δεν ήσουν
μόνη.
Είχες πουλιά, άσπρα πουλιά
περιστεράκια χιονάτα
είχες αλλιώτικη μιλιά
κι` από τα βάτα στράτα.
Την διάβηκες χρόνους πολλούς
είχε αίμα στη θυσία
είχε λυγμούς και σπαραγμούς
τούτη των αγκαθιών πορεία.
Και σε πεθαίνουν
γερά σε δένουν,
έχουνε τούτοι τα σχοινιά
που σου φορέσανε βαριά,
μα εσύ γελάς!
πόσο γελάς!.
Τα κούτσικα όταν
κοιτάς.
Για άλλη κινήσανε ζωή
έχουν κούκλα με φουρό
και χόρτασες αναπνοή
ποτάμια έχουν με νερό.
Στάχια, το μέλι, το ψωμί
μέλι και πετιμέζι
είσαι καλά πολύ καλά
κι` ένα ταγκό σου παίζει.
Κλείνει η αυλαία, περάστε κόσμε,
περάστε στα περβόλια
βασιλικέ και δυόσμε
δεν κλαίει η καρδιά μου η δόλια.
1-3-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
-------------------------Καλό μήνα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
