| |
Xαρούμενη θλίψη πριν ακόμη ξεσπάσει
Βγάζει τα μύρα απ τη ψυχή
Μια μελωδία σα χαιδεύει τη σιωπή
Που στον ίσκιο του μυαλού ψάχνει να περάσει
Ξεπετάγομαι σφοδρό κορμί μες στo τοπίο
Στο ρίγος των μεγάλων ερχομών
Βαριών ονείρων υγρών κι ευωδερών
Σαν ένιωσα άξαφνα βαθιά μου το μεγαλείο
Ο καημός μου ολος λαχταράει ν'ανασάνει
Παλμός πνοής ρεμβαστικός
Νάρτεις σα νάρτε λυτρωμός
Πιο πάνω, παραπάνω την έγνοια να γλυκάνει
Και τοτε,εσύ ξέρεις πότε, ξεκινώντας
Σαν από σύνορα τόπου ιερού
Δρόμοι θ’ανοίγονται του γυρισμού
Την εντολή του αντρίκειου μόχθου μου τηρώντας
Κι έπειτα,μονάχα εσύ μέσα σκαλισμένη
Θάσαι στη σκέψη μου κρυφά και φανερά
Ώσπου ν'ανθίσουν του έρωτα φτερά
Και να σε βλέπω εμπρός μου αγαπημένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
